Неподобни по крв

Не поминаа ни еден ден откако бевме избркани, плукани, навредувани и тепани, а почнаа јавните линчувања. Го пишувам овој текст за да и` изразам поддршка на мојата пријателка Соња Исмаил која деновиве е јавно линчувана, навредувана и обвинувана најпрво од страна на медиуми, а денес веќе и официјално од политичката партија на власт и македонската унија на студенти само и единствено затоа што е ќерка на Ѓунер Исмаил. Истовремено им изразувам поддршка на сите кои беа јавно прозвани, со име и презиме, затоа што другарувале или се во роднинска врска со некои неистомисленици на „обвинителите“.

Ќерката на Ѓунер Исмаил е виновна зашто е ќерка на Ѓунер Исмаил. Барем да знаеме до кое колено ќе ни ја броите „нечистата крв“ оти ако тераме до седмо сериозно награбусивме. До седмо колено, сакале не сакале, ќе најдеме по некој „неподобен“ карактер. Штом е детектиран важно станува да не им се спротивставуваме никогаш, ама баш никогаш на идеите на актуелните дефинирачи на неподобноста по крв.  

Атмосферата којашто се создаде после овие јавни хајки насочени кон одредени личности е сосема недемократска. Притисокот е огромен. Дали сега Соња не може да купи леб без притоа истото да се смета за чин на Ѓунер Исмаил? Синовите и ќерките, роднините и пријателите на „неподобните“ подобро е воопшто ништо да не прават и да не размислуваат зошто во спротивно ќе бидат подложени на вербален линч.

Најстрашно е што истите стигматизирачи воопшто не го осудија насилството. Испаѓа дека насилството е дозволено кога се врши врз одредени луѓе. Не знам на кој начин да ги потсетам самонаречените народни арбитри дека не е важно чии пријатели и роднини се тепани. Дали ако излезеа членови на опозициската партија ќе беше во ред тие да се тепаат, плукаат и навредуваат?

Ме ужаснува и хипокризијата во селективноста на анатемисувањето. Никој не го спомена фактот што повик за контра протест дојде директно од членот и пратеникот на ВМРО-ДПМНЕ Ивица Георгиевски. Ах, да, заборавив... тоа беше спонтан контра-протест. И не прашувајте зошто, ама сите учесници се амнестирани од одговорност. Организатор нема. Насилниците се всушност инсталирани од „наши“ редови. Провокатор е Соња Исмаил, иако таа не беше на протестот.

Ете конечно стигнавме до чудото. Соња Исмаил којашто не присуствуваше на протестот беше забележена од камерите на националните телевизии. Или медиумите и политичарите лажат или Сителовиот холограм стигнал до злите сили на опозицијата. Верувам дека и за непојавувањето на Соња експертите по меѓународни заговори против Македонија ќе најдат објаснување. Останува само горчливото чувство дека наместо обиди за воскреснување денес имаме сериозни подготовки за парастос на демократијата.

Го пишувам овој текст не само за Соња туку за сите чии ставови се или ќе бидат дисквалификувани единствено затоа што некој ги родил, некој им е пријател, сопруг, сопруга, љубовник, сосед... Мораме конечно да се спротивставиме на партиските етикети кои ни ја навредуваат интелигенцијата. Да, ние можеме да мислиме со своја глава. Да, луѓето можат да бидат членови на политичка партија, но тие можат и да не бидат. Ниту едното, ниту другото не ги прави помалку луѓе.

Г-не Бичиклиски, Македонска Унијо на Студенти, новинари и уредници на Сител и Вечер, веќе сме уморни од партиски етикети, предавнички стигми и јавни линчови. Немаме сила да ги одлепуваме етикетите, немаме енергија да се дистанцираме од улогите кои ни ги доделуваат. Ние не сме актери во филм кој го режираат оние кои имаат моќ да го прават тоа. Сè што сакавме беше да изразиме став, но и тоа не ни беше дозволено. Политичари, и оние на власт и оние од опозицијата, сфатете дека партиските штапски обвинувања не ни помагаат. Тие ни одмагаат и нè обесхрабруваат да продолжиме понатаму. Не барајте конспирации во насилства и тепачки. Ве молиме почнете да нè есапите како граѓани и граѓанки.