На мојата нација

Земја на деца, гладни, корумпирани/ владетели, службеници, земјопоседници, управители,/ кукавици, адвокатчиња нашлапале гел врз валканите нозе

Не арапски народ, не балкански народ, не антички народ,
     туку жива нација, веќе европска нација...
А всушност што си? Земја на деца, гладни, корумпирани
     владетели, службеници, земјопоседници, управители,
кукавици, адвокатчиња што нашлапале гел врз валканите нозе,
     функционери битанги како и затуцаните вујчевци:
една касарна, едно верско училиште, една слободна плажа,
     еден куплерај!
Милион сити буржуи како и милион свињи пасат
     буткајќи се пред новите палатички
и меѓу колонијалните куќи излупени како цркви.
     Баш зашто си постоела сега не постоиш,
баш зашто си била свесна сега си без свест.
     И само зашто си католичка не смееш да мислиш
дека твоето зло е целокупното зло, вината за секое зло.
     Потони си во своето убаво море, ослободи го светот.

Препев: П. В.

Пјер Паоло Пазолини (Pier Paolo Pasolini, 1922-1975), италијански режисер, поет, писател, филозоф, новинар, сценарист, драматург, една од најзначајните и најконтроверзните личности од италијанската култура на дваесеттиот век. Роден е во Болоња, а долго живеел во Казарса, во Фријулија. Голем дел од неговото младешко творештво бил напишан на фријулијанскиот јазик. Во 1949 се преселил во Рим, каде што бил убиен во 1975 година.