Има денови

Има денови
кога јас не сум овој овде:
лицето друг ми го носи,
нозете друг ми ги користи,
па дури и моите зборови
некој друг ми ги кажува.
Јас само по нешто слушам
и само по нешто гледам,
а никој не смее да ми каже
зошто сум скаран со себеси.

Има денови
кога небото се шета поземи
и сонцето ми изгрева под колената
и кога јас одам на една страна,
а мојата сенка - на друга.
Тогаш слушам само плач и викоти,
но јас никаде не гледам никој
и никој не ми може ништо.
Само удирајќи така бесно рикајќи,
како дотечена слепа река
што сè пред себе руши и путоши.

О, избегнувајте, ќе ве молам,
избегнувајте ги тие денови
да ме сретнете, да ве сретнам.