Брзите чипови бараат генијалци

Али Фархади во раката држи евтин компјутер од пет долари и радосно вели дека неговиот тим успеал во него да смести моќна програма способна да препознае илјадници предмети.

Докторот Фархади, информатичар на Аленовиот институт за вештачка интелигенција, својот напредок го нарекува „вештачка интелигенција на дланка“. Оваа експериментална програма би можела драстично да ги намали трошоците за создавање вештачка интелигенција.

Но, системот на вештачка интелигенција се истакнува со нешто уште позначајно за индустријата на микроелектрониката, затоа што се приближува до физичките граници на силициумските полупроводници: тој користи 1/32 меморија и работи 58 пати побрзо од конкурентските програми.

Производителите на компјутери со децении можеа да сметаат на поевтини и брзи чипови на секои две години. Како што транзисторите изедначено се намалуваат, компјутерскиот свет станува сè посилен и поевтин – што е познато и како Муров закон. Пред две години, кога цените за производство скокнаа вртоглаво, а техничките предизвици пораснаа, трошоците на поединечните транзистори престанаа да паѓаат. Тоа ги оневозможи производителите на компјутери, барем и привремено, со леснотија да произведуваат побрзи и поевтини чипови.

Меѓутоа, ако силициумот има ограничувања, тоа не значи дека ги има и снаодливоста. Подобрите алгоритми и новите видови хардверски кола би можеле да им помогнат на научниците да продолжат со производство на компјутери кои пружаат повеќе, а чинат помалку.

„Денес влегуваме во овој шаренолик свет во кој можеме да пронајдеме подобро решение за одреден проблем, а така ќе напредуваме и во иднина “, рече Томас М. Конте, електроинженер на Технолошкиот институт во Џорџија.

Во октомври истражувачите од Аргонската националната лабораторија, од Универзитетот Рајс во Тексас и Универзитетот во Илиноис објавија истражување во кое покажаа дека еден начин на програмирање на еден чип на Интел користи значително помалку енергија за извршување на истата работа. Новиот пристап е значаен зашто потребата за голема количина енергија кај најбрзите компјутери стана најголем предизвик зашто научниците настојуваат да ги надминат моменталните петафлопски машини кои обработуваат трилион податоци во секунда и происведуваат ексафлоп компјутери, кои би можеле да обработат илјада пати повеќе.

Се смета дека таквите компјутери се неопходни за решавање темелни научни проблеми, како предвидувањето на ризикот од климатските промени кои можат да влијаат на иднината на човештвото. Истражувањето во Аргонската национална лабораторија истакнува дека суперкомпјутерот од иднината, способен за обработка на еден ексафлоп, ќе ги зголеми трошоците за енергија за илјада пати. За да се намалат тие барања, истражувачите користеле стандарден чип на Интел и исклучиле половина од неговите кола задолжени за она што инженерите го нарекуваат „математичка прецизност“. Потоа, ја „пренасочиле“ таа заштеда за подобрување на квалитетот на обработениот резултат.

„Математичката прецизност е како рачка што можете да ја свртите“, вели Кришна В. Палем, информатичар од Универзитетот Рајс. „Суштината е во тоа како ја користите заштедената енергија.“

Со колегите од Универзитетот Рајс и Националниот универзитет во Сеул, Палем неодамна прикажал дека непрецизноста може да се примени на предизвикот за одредување на точка во затворен простор, со оглед на тоа дека ГПС уредите не работат во затворен простор.

Научниците сметаат дека поуката е следна: бидејќи напредокот во инженерството е сè побавен, новите остварувања ќе произлегуваат од човечката снаодливост.

Во септември електроинженерот Алан Хуанг покажа дека доцнењето на интернет може да се намали двојно, со намалување на количината компјутерска опрема која е потребна за достава на тие податоци.

„Не ви е потребен квантен компјутер за ова“, вели тој, мислејќи на суперкомпјутерот. „Сè што ви е потребно е математика од средно училиште“.

Извор: The Newyork Times