Краткиот и долгиот список

 По задушувањето на Македонската лига, Македонската емиграција во Бугарија почнала да создава благотрвотни друштва, едно од кои е “Александар Македонски’’ во Русе кон крајот на 1884 година.
(Дойно Дойнов, Комитетите “Единство’’, Ролята и приносът им за Съединението 1885, София, 1985, стр. 296
 

Registered as:
The Macedonian-American Society
ALEXANDER THE GREAT
Columbus, Ohio
Organized March 9th, 1938
 
PREAMBLE

"We the Macedonians from Macedonia, part of the former Turkish empire, immigrants in Columbus, 
Franklin County, Ohio, associate ourselves together in a fraternal, non-political and non-ecclesiastical 
organization to be called the “Macedonian American Society Alexander the Great” of Columbus, Ohio."

„Я ни сумъ ни бугаринъ, ни гркъ, ни цинцаринъ; я сумъ чисто макидонецъ, какви су били Вилипъ и Аликсандри Македонски и Аризтотелъ вилозовъ”. 
Иван Шумков Солун 1869
 
 

Во книгата на Кит Браун се наведува тврдењето на влијателниот Кофос (доста цитиран во западните книги) дека пред 100 години Грците се бореле со Бугарите околу присвојувањето на Александар Македонски. Темата е вечна: дали кон крајот на 19-иот век можела да се направи јасна и цврста разлика во етничкиот идентитет помеѓу Макеонците и Бугарите...
Втора забелешка: постојат сведоштва дека тому грчката егзархија со помош на митот за Александар се обидувала да го хеленизира словенското (македонското) население во Грција во истиот период: втора половина на 19 век и почеток на 20.
Трета забелешка: дури и да се историските факти на страна на современите етнички Македонци (а не се), пак останува фактот: Грците во својот национален имагинариум го ползуваат античкото наследство речиси 200 години, од времето на западниот романтизам. Океј, тоа наследство е фалсификувано, митологизирано итн. - но луѓето си веруваат. Обидот друга држава да „им го земе“ (како што тие си мислат) античкото наследство, Грците го сметаат за агресивен и нефер. Исто како што ние го сметаме за екстремно агресивно и нефер недозволувањето да се викаме како што се викаме.
Битно е да се влезе во погледот на Другиот, посебно на Балканов и во Европа.

интересни коментари по повод вчерашното гостување на грчката амбасадорка во ГЕМ клубот (можеби овде е посоодветно да продолжи муабетот од таму?):

http://www.okno.mk/node/7798#comment-7238

Машин, не ги куцкам со леснотија зборовите. Многу внимавам и баш од леснотија и од судови фрлени од ракав најмногу се плашам (и кај себе и кај другите). Дури, ми се чини, дека во тие зборови (што ти ги наведуваш) повеќе ја бранам сопствената позиција да бидам и да се нарекувам како што сакам, отколку што зборувам за грчкото право (кое никој не им го оспорил, особено не никој од Република Македонија) да си се нарекуваат како што ќе им падне на ум. Сакам да кажам: имам право да се нарекувам Македонец (или Марсовец) без разлика дали книгите, историјата итн. ми одат во прилог или не. Станува збор за слобода на идентитетот - најелементарна можна слобода. Но, кога го барам правото за себе, морам и на друг да му го овозможам.

Инаку, сосема сум блиску до твојот став дека нам Грците ни се најголем душман, и денес и наназад 150 години. Само што јас мислам дека борбата со тој душман никако не смее да биде онаква каква што ја водат груевистите, кои повеќе ја уништуваат Македонија отколку што и’ се спротиставуваат на Грција. Груевски и шарлатаните околу него практично одработуваат за Грција.

 Следејќи ги запенетите полемики околу основачите на ВМРО и нивната национална самосвест, наидов на написот од Антонио Милошоски објавен на 18.12.2004 во Утрински Весник насловен „Животот не трпи никакви ограничувања“. Авторскиот текст е посветен на (тогаш,  2004-та) 135 годишнината од раѓањето на др Христо Татарчев.
 
Меѓу другото, Милошоски од биографијата на Др Христо Татарчев го издвоил и следново, цитат:
„ Заедно со својот братучед Божидар, Христо се запишува во гимназијата во Пловдив, а неколку години подоцна (1887) заминуваат во Цирих, каде што се запишуваат на Медицинскиот факултет. По тригодишни студии во Цирих, заминуваат во Берлин каде што студираат уште две години и ги бранат своите докторски испити. Студирањето надвор од тогашната Османлиска Империја, на Христо не му ги отвора само хоризонтите на медицината, туку му ја полни главата и со идеите за национална слобода, за социјалната справедливост и за европската демократија. Голобрадото учениче што излезе од Ресен пред 10 години, летото 1892 се враќа во родниот град, но сега како д-р Татарчев, маж со слободен дух, за кого османлискиот режим станува претесен и неиздржлив начин на живот. Решен е нешто да смени. “
 
Каква иронија на судбината, во сегашново ВМРО, кое во текстот на еден свој министер, ги слави е ’идеите за национална слобода,   за социјална справедливост и за европската демократија’ кои го вдахновиле нивниот историски основач, за кого ’османлискиот режим станува претесен и неодржлив начин на живот’, всушност денес ги презираат европските идеи како манипулација на ’старата блудница’, а во пракса (нео)османлиската деспотија, султанизмот и зулумот им станаа омилените методи и цели!
 
 
 
 

Вистина е дека во комунистичкиот табор помногубројни биле национал-социјалистите од оние кои воопшто и разбирале нешто од комунизмот.Плиткиот,неначитан ум,воопшто и не можел да го разбере!Токму затоа беше повторуван,како по дифолт,оној цитат дека „религијата е опиум за народот“и тоа беше сосем доволно,покрај оној „како што рече другарот...“ некој да се стекне со одредени привилегии,било во партиската структура,училиштето/факултетот,или на работното место.За жал точно е и тоа дека самата „најпатриотска“ организација е формирана од Бугарската егзархија и од бугарскиот државен и воен врв!Тоа го осознаваме и од изјавите на Х.Татарчев и Д. Груев: „ни минуваше на ум дека една автономна Македонија би можела полесно да се соедини со Бугарија...“!Постојат и пишувани податоци за Теророт што го вршеле двете крила на оваа организација во аналите што ги издавало секоја година Бугарското Царство!Ужасот владеел на просторот на Македонија и Бугарија во ’20-тите години на минатиот век.Токму крвавиот пир на оваа организација и состојбата во неа,која излегла од контрола,станале причина во март 1923 година,Стамболиски да ја забрани!Всушност,главната причина е потпишаниот договор на Стамболиски со Кралот Александар и нивната заложба за Балканска Федерација!Во јуни истата година,настанува пуч во Бугарија,а власта ја освојува А.Цанков,кој го враќа Царот Борис III на престолот.По двата неуспешни обиди за атентат врз бугарскиот цар настанала  ѕверска репресија (Бял терор) чии главни Крвави актери се владата на Цанков,Царската војска и ВМРО!Жртвите се аграрците на Стамболиски,комунистите и огромен број цивили,дивјачки ликвидирани,претежно жени и деца чиј број изнесува преку 5000!Прашање е колку таа организација успеала да се одлепи од својата „матица“,по нејзиното преобразување во партија.