Боли глава

Во текот на актуелната посета на Кина претседателот на Србија Александар Вучиќ ќе го замоли кинескиот колега Сији Џинпинг да ги поддржи најиновативните и најмодерни технолошки проекти, меѓу кои се развојот на вештачката интелигенција и летечките автомобили – неофицијално дознава „Блиц“.

Блиц, 18.08.18.

Имаме квази интелектуалци од сите области купени односно поткупени од богаташи на кои парите им се толку валкани што ни УЈП не смее да ги праша за потеклото на капиталот.

Сабина Факиќ, Фејсбук / Окно, 15.09.18.

Го сонував Мијалков. Имаше фризура како Бени Шаќири, облечен во кожна јакна и кожни панталони. Бевме во некој ноќен клуб. Ми кажа: „Нема леб у Македонија... Да најдам нешо у странство - одма одам, ич не му ја мислам“. Одеднаш, од нигде никаде, се појави Ивона, нè фати под рака и ни кажа: „Дечки, одиме на друго место, тука стана досадно“.

Се разбудив со болки во стомакот како да сум изел расипана партиска книшка. Којзнае што имаше на другото место кое не успеав да го досонувам...

Владимир Лукаш, Фејсбук, 11.09.18.

Ало, протокол, за утре да знаете, германското знаме не е со кукаст крст, црепови низаедни!

Gandalf the Ted, Фејсбук, 07.09.18.

Утешно и охрабрувачко е што политичка величина, како Ангела Меркел се ангажира за доброто на Македонија. Од друга страна, разочарувачко и депримирачко е што пола Македонија (се надевам, сепак барем малку помалку од пола), работи во корист на својата штета. Не само политичари, туку еден куп професори и „интелектуалци“. Поодбивни ми се разните Силјановски и Солзи, отколку сите Мицкоски (да не зборам за мафијата пред него) на светот. Мора на 30 септември да им покажеме дека не се само интелектуални, туку и општествени маргиналци.

Миодраг Мишолиќ, Фејсбук, 04.09.18.

Поседувам скапоцени емоции коишто не знам да ги носам, ниту да ги искомбинирам со моето едноставно сошиено секојдневие. Емоции што самата сум ги стекнала, сум ги нашла, сум ги добила на подарок или сум ги наследила. Златни, сребрени, бисерни, челични, пластични, скапи, евтини, за’рѓани, светнати и л’снати, непроменливи и незаменливи. Некои се и поткршени, на некои им фалат цели делови, најчесто најбитните, без кои не можат ни да се носат.

Многупати ги ставам на себе додека се подготвувам да излезам, се гледам – не се бендисувам и повторно ги оставам дома. Излегувам и се враќам, излегувам и се враќам без своите скапоцени емоции и кога ќе ми падне жал за нив што речиси секогаш се затворени, го отворам кафезот, ги ослободувам или одеднаш ги ставам сите на себе, седнувам на креветот сосе сиот тој емотивен кич и тивко полетувам во плач или гласно се суривам во смеа.

Оливера Ќорвезироска, Фејсбук, 01.09.18.