Боли глава

Возбудливиот грандиозен проект „Скопје 2014“ е историска шанса на македонизмот, можеби единствен зафат и пресврт во современата македонска архитектура, кој ги почитува најкреативните традиционални дострели на најеминентните остварувања на македонската и македонистичката архитектонска мисла.

Васил Иљов, советник-конзерватор, Нова Македонија, 12.03.10.

Од владината служба за информирање јавуваат дека кон крајот на овој месец премиерот Груевски ќе присуствува на сечење на папочната врвца на првото живородено дете меѓу два смртни случаи на мајки во болницата во Прилеп. Со помош на менаџерите на болницата и на Републичкиот завод за статистика сега се прават анализи кој ден би можело да се случи тоа. Ситуацијата ја комплицира накнадното барање на премиерот: и родилката да биде жива и здрава, колку што се може.

Бранко Тричковски, „Глобус“, 09.02.10.

Проектот „Скопје 2014“ е детерминација на сé што сме имале од неолитот, преку антиката, до денес. Ако тој не се направи, Скопје ќе остане паланка или касаба, која не може да биде пример за една голема и моќна цивилизација. Рушењето на храмот „Свети Константин и Елена“ е хендикеп за целото православно население во Македонија, особено во Скопје, а спорот што се води за изградба на „Бурмали-џамијата“ треба да се отстрани. Во Република Македонија има 585 џамии наспроти 950 цркви, а во Скопје 112 џамии и 111 цркви.

Валентина Божиновска, директорка на Комисија за односи со верски заедници; „Нова Македонија“, 06.03.10.

Значи се работи за подземни води, бидејќи водата има добиено многу вода, значи имаше обилни врнежи па водата не може повеќе да апсорбира и тоа се пред сè подземни води.

Миле Јанакиевски, министер, при посета на поплавената Пласница, 25.02.10., А1 ТВ

Војната во Босна и Херцеговина Србите ја водеа самите со себе. Муслиманите во БиХ, всушност, се Срби, кои во текот на турското ропство преминале во ислам.

Радован Караџиќ, хашки затвореник

Пред некој месец бев во мојата родна Малешевија и спонтано разговарав на оваа тема со селаните во кои се уште не престанал да одѕвонува исконот. Едноставно самите тие ја начнуваа неа како отворена рана чија болка интензивно ја чувствуваат и покрај сета нивна сиромаштија и неволја во животот, фрлени и заборавени од сите некаде на крајот од оваа планета. Да. Но и такви тие не се поместиле од средиштето на Името, кое за нив е центарот на нивната душа и свет. За разлика од нашите трговци за триесет сребреници. Едноставно не се согласуваат автентичниот живот живеан од искона преку Името да го заменат со безименост и смрт за себе и за целиот колектив.

Евтим Клетников, „Дневник“, 20.02.10.