Ме вика Мирко

ВМРО било, е, и ќе остане политичкото дно. Една обична, патетична, банално зла и насилна мачоистичка, националистичка, класно експлоататорска, криминална, и хомо/трансфобна, хетерофашистичка (а полна со плакари од „добрите“ геј момчиња), авторитарна структура на стероиди.

После мизогините походи на Влатче Ѓорчев плодоносецот во 2008-9 и неговите опсесии со демографските био-наци-политики, Мицковски и ВМРО сега повторно нè враќаат пред 1974 г. (најмалку) кога југословенскиот Устав планирањето на семејството го гарантираше како неприкосновено право.

Единственото потажно нешто од ВМРО се жените со знамето на ВМРО, тие послушни ќерки со огромна насмевка легнати под чизмата на нивните политички татиња (или сега татенцето Кики).

Славчо Димитров, Фејсбук, 28.11.24.