Мирко Томасони

Мирко Томасони, роден пред 55 години во Сан Марино, е истакната личност во борбата за правата на лицата со попреченост. Живее во Сан Марино со сопругата и ќерката и има длабока страст за патување, спорт, музика и политички ангажман, кои ги започнал уште пред да стане полнолетен.

Томасони работел за Цивилните полициски сили од 1992 година, но во неговата кариера се случил огромен пресврт во 1998 година, откако по сообраќајна несреќа со мотор доживеал повреда на 'рбетниот мозок, што го принудило да работи административни работи во Командата. Ова искуство го мотивирало да го основа Атива-Менте во 2004 година, здружение фокусирано на подигање на јавната свест за проблемите со попреченоста и поддршка на семејствата вклучени во такви ситуации.

Неговата посветеност оди подалеку од ова: од 2006 до 2021 година, Мирко Томасони бил член на Големиот и Генералниот совет на Република Сан Марино, каде бил и капетан регент во два мандати, од 1 октомври 2007 година до 1 април. 2008 година и повторно од 1 октомври 2018 година до 1 април 2019 година, станувајќи првиот капетан регент со попреченост во историјата на Републиката. Во текот на неговата парламентарна кариера имал клучни улоги во разни комисии и ја претставувал Република Сан Марино во бројни меѓународни тела, вклучувајќи ја и Интерпарламентарната унија, во која бил и претседател.

Исто така, бил претседател на Меѓународната полициска асоцијација од Сан Марино (ИПА) од 2014 до 2017 година и е член на Советодавниот комитет на Институтот за културна дипломатија од 2009 година. Тој е активен и на европско ниво како член на одборот на Европската мрежа за независно живеење (ENIL).

По неговата несреќа, Томасони нашол сила да продолжи понатаму, благодарение на поддршката од неговото семејство и неговата способност да ги цени можностите што продолжува да му ги нуди животот. Изјави дека сè уште има соништа што сака да ги оствари, а истовремено е свесен за своите ограничувања. Неговиот пристап кон животот е рамнотежа помеѓу сонот и едноставноста, вредности кои го водат во неговиот постојан стремеж за самоподобрување, честопати учејќи од другите.

Неговата животна филозофија се заснова на самоприфаќање, ценење на сопствените достигнувања и разбирање дека развојот доаѓа од прифаќањето дека секогаш може нешто да се научи, дури и од оние кои имаат помала предност. И покрај предизвиците, продолжува да сонува, да живее со ентузијазам и страсно да го следи сето она што го сака, дури и кога тоа изгледа невозможно.