Љубовна песна

Ја љубеше и го љубеше
Бакнежите ѝ го испија сето минато и иднина или пробаа
                                                             тоа да го сторат
За друга глад тој не знаеше
Таа го гризеше го глодаше го шмукаше
Сакаше сиот во неа да влезе
На сигурно скриен за век и навек
Криковите похотни во пердињата се мрешкаа

Очите не сакаа ништо да ѝ пропуштат
Со погледи му ги прикова рацете зглобовите лактите
Тој ја зграби толку цврсто што не допушти
Ни животот да ја одвлече од тој миг
Сакаше сета иднина да запре
Да ја зграби в раце и така
Од работ на тој миг во ништо да се нурнат
Или во вечност или во што и да е
Прегратката ѝ беше печатарска преса
Со која го отпечати во своите коски
Насмевките му беа градобрани од волшебна палата
Во која вистинскиот свет немаше пристап
Насмевките ѝ беа апежи од пајак
Што го правеа неподвижен дури гладот да ѝ се врати
Зборовите му беа окупаторски војски
Насмевките ѝ беа обиди за атентат
Погледите му беа куршуми и бодежи на одмазда
Погледите ѝ беа духови во ќор-сокаци од ужасни тајни
Шепотењата му беа камшици и јавачки чизми
Бакнежите ѝ беа адвокати кои вредно бележат сè
Галежите му беа последна сламка на бродоломец
Љубовните примки ѝ беа чкртање на катинари
А длабоките воздишки им лазеа по душемето
Како животно кое стапица по себе влече
Ветувањата негови му беа мевлем за рана
Ветувањата нејзини темето од черепот му го отсекоа
Брош ќе си направи од него
Заклетвите негови ѝ ги измолкнаа сите жили
Па ѝ покажа како се прави љубовен јазол од нив
Заклетвите нејзини му ги фрлија очите во формалин
Длабоко во нејзината скришна фиока
Па криковите нивни се растопија во ѕидот
Главите на сон им се раздвоија како две полутки
Од лубеница, но тешко е љубовта да се запре

Во нивниот сплетен сон си разменија и раце и нозе
Во нивните соништа умовите им станаа заложници

Изутрината лицата еден од друг си ги носеа

1968 г.

Превод: Зоран Анчевски