Рефлексии

Американската уметница Марина Капос ги опишува своите слики, но и својот живот, како огледало што рефлектира на разни начини. Таа предизвикува некаква „зуечка фреквенција и оптичко движење“ што создава впечаток дека цврстите, јасно дефинирани објекти – како нашите тела – се флуидни или променливи.

„Неразделно сме поврзани едни со други, но и со нашата околина“, вели уметницата. „Каде завршува телото, а каде почнува универзумот? Вибрацијата е навестување дека тие се тесно поврзани. Сликите, заедно со моето животно искуство, ја истакнаа мојата сè поразвиена свест за природата на реалноста.“

Капос нанесува акрилни бои во полупроѕирни слоеви, кои се преклопуваат за да создадат резонантен или вибрирачки визуелен ефект. Ги прикажува човечките поврзаности, особено на жените, често нагласувајќи профили или раце бидејќи тие даваат навестување за телото.

„Како ехо, повторените мотиви имаат речиси Доплеров ефект, каде има зголемување или намалување на фреквенцијата на светлината во зависност од тоа каде стоите“, вели Капос. „Ефирните, проѕирни слоеви боја на крајот стануваат профили на лица, понекогаш се топат во пејзаж, на моменти изгледаат замаглено, едноставно зујат или жуборат.“

Извор