Срамота за нашиот град!

Цел живот и цела моја младост ја поминав на улици и по протести. Мислам дека од ова поважно денеска немаше. Да не се појави нашиот град и само да застане покрај родителите на живи изгорени деца е еден од најголемите порази што мислам дека сме ги доживеале некогаш, било кога.

Не може бре тие 300 луѓе во овој град за секој еден проблем, до изгорени луѓе и болници, права на жени, лгбти луѓе, фемициди, корупција, поскапување на струја, работнички права- тоа да се луѓето што гледаат дека ги мачи и дека ќе се осмелат да го направат минимумот, да излезат на улица. Значи, истите луѓе, апсолутно истите цели 10 години се гледаме и си викаме и си офкаме. Ама денес мислам издишавме.

Ние сме стварно будали што досега сме мислеле како да им го наместиме протестот на луѓето да им е после работа, па да не им е многу жешко, па да има сенка, па да не ги дувне ветер, па сега да не е многу долго, па како ќе го доодат, па сега ако врне па ај дали ќе дојдат, па сега може и од работа не ги пуштаат, па не може знаете секој. Дајте да завршиме со ова и да се помириме со тоа дека ние живееме во град и држава оперирана од секакво чувство на емпатија и колективна грижа.

Срамота за нашиот град!

Секоја чест на овие храбри луѓе од Кочани што скршени од болка бараат одговорност!

Ангел Димитриевски, Фејсбук, 30.04.25.