Ах, таа убавина

Ах таа убавина, ах таа убавина
тоа диво во крвта завивање.
Кине, граба, сече, носи како лавина
Вечна е притаеност и вечно откривање.
Не, не треба починка, не треба смирување
сето поле пукнало од здравина,
па крвта е моја светло разденување
од таа разгаленост, од таа убавина.