Јатка

Цане Андреевски
10 јули 1930 - 5 јули 2025

Сé што се родило
си има своја јатка
за пак да роди.

Јатката е во семката,
семката е во плодот,
а плодот минува.

Минува јаболкото,
подлутува оревот,
и човекот заминува.

Јатката останува
ако ја издржи мувлата,
ако се спаси од гладта.

Доаѓа новиот оган,
доаѓа будилникот ветер
во јатката, во љубовта, во човекот.

И пак цути јаболкницата,
и пак заврзува оревот,
и човекот е даруван со човек.

Тешко се влегува во јатката,
а сé и секој е во неа:
на малку простор - големи нешта!

Таму сé е густо и збиено,
како смола, алкохол ил' злато
за да трае со години.

И сé е таму расчленето
како боја, сок и ритам, и насмевка,
за да биде убавина.

Штом еднаш ќе влеземе
во јатката сопствена
- голема работа таму нé чека.