Сите ние сме младичи

Да беше претседател на Србија тој ќе организираше референдум: дали желите да ухапсимо Ратка Младиќа!? Така ќе гласеше фамозното прашање на кое „поштените“ Срби не би можеле да одговорат пред да поминат дваесет и три жетви и сеидби со ринглата на умот вклучена на шестка.

Јасно е дека прашањето во овој момент би било формулирано битно поинаку: дали желите да Ратка Младиќа испоручимо Хагу.

Финесите се битни зашто покажуваат дека големиот балкански позер, политичкиот манекен чие уво се претвораше во сателитска антена кога ќе чуеше некој да шепоти „Борисе, је ли Србија лидер у региону и земља са најлепшим претседником...“ ја скокна олимписката линија и од политичар од општа пракса реши да влезе во ексклузивното друштво на елитните државници. И второ, дека тој и таков статус не се постигнува без спремност да се понесе и поднесе сериозна доза на ризик.

Тадиќ, да се разбереме, не е тука мерка на балканската пристојност, тој е човек кој можеше да ја еманципира Србија многу повеќе да сакаше благовремено и благоколичински да се ослободи од своите традиционални обременетости кон етникумот, но за наклон е тоа што во клучниот момент човекот успеа да повлече клучен потег. На домашен терен неговиот гест ќе го испумпа балонот на сенародната десница, особено на радикалната десница, обратно од тоа што се јавува како прва сметка на потезите. Апсењето на Младиќ нема да го бутне Тадиќ туку ќе го бутне Николиќ. Затоа што се елиминира една тема и зашто се елиминира предноста на националистите на сите општествени семинари на таа тема: нацијата и нејзините загрози.

Трето, ќе се покаже дека македонскиот лидер е луд човек кој е луд по тоа што сака светот да му ја спушти црвената линија на националните интереси што тој ја има нацртано на белиот ѕид на светската политика. Тој не одбива да ја скока таа пречка затоа што е поставена на ѕид туку зашто му се чини дека е висока. Темата е името. Или супериорната национал-шовинистичка употреба на бесмислената тема за името. И за идентитетот. Кој идентитет!?

Паралелата е тука само како илустрација на талентот да не се решаваат работите чие решавање може да ја придвижи државата кон Европа. При што тоа срамно решение се повикува на националните и државни интереси.

Ние го немаме, фала Богу, Ратко Младиќ, ама преку медиумско-политичката пералница на мозоците, Внатрешната македонска контрареволуционерна инсталација од сите нас прави пубертетски младичи заљубени во женското име на Татковината. Тоа е како да ве наредат во километарската колона пред некоја продавница со порака дека кога ќе дојдете на ред робата треба да ја земете без да платите.

Нема никакви сомневања дека апсењето на Ратко Младиќ ќе има многу сериoзни импликации на политичката ситуација и ориентација на Србија и на целиот регион. Се отвораат простори за модерна, проевропска конфигурација како контрапункт на националистичките дивеења во изминативе дваесетина години. Ќе се спушти сериозно нивото на десницата во Хрватска и во Босна и Херцеговина. Логично би било да се заклучи дека и македонската десница односно злосторничката организациона и оперативна форма на таа штетничка десница ќе се примири. Најмалку. Не е јасно зошто на македонската предизборна сцена никој не го експлоатрира овој факт.

Никола рекол дека и по цена да ги загубат изборите и да ги загрозат своите политички кариери тој и неговото Горско началство на јагнешките бригади нема да отстапат од своите стратегиски ориентации.

Тоа е крајно принципиелен и одговорен став. На сета сиромаштија би можеле да собереме некој ситен денар и да ја платиме таа цена на петти јуни. Независно од тоа дали луѓето ќе ја најдат мотивацијата за решението во идејата да прекинат пет или шест монструозни политички кариери или идејата ќе ја црпат од монструозноста на нивните политички ориентации.

Што се однесува до мене, јас на Никола му посакувам сè најдобро во неговата андроидна политичка ориентација. Тој не раководи со ништо. Тој само се труди да обезбеди на погребниот церемонијал да не се вика и во првите шест месеци да не му се мочаат на политичкиот гроб.

Извор: globusmagazin.com.mk, 31.05.11.

Сликата е од филмот Husbands на John Cassavetes