Добитник на наградата „Новите!“ за 2011: „Педерски катахрезис“ од Хигсов Бозон

Имате изгубено сенс за тоа што е литература.
Во секој случај, честитки за победникот, што и да значи тоа.

Тоа значи дека Коља сам на себе си ги дал парите, што автоматски го поништува конкурсот, ама post festum. Штета, имаше надеж да биде навистина единствен авангарден конкурс во земјата, а заврши во другата крајност: за жал како најкорумпиран. Очигледно време е за нови алтернативи на македонската сцена и да не се изненадите дека ќе ги има.

Бев учесник на конкурсот и сум убеден дека „жирито“ не знаело што (треба да)чита во мојот текст. На крајот, како жири се ставаат луѓе чие име има тежина во литературниот свет.

Честитки за добитникот. Жалење за жирито,жалење и до читателите.

Да не ми се налепи она „кој губи има право да се лути“ еве честитки за победникот и од мене, книгава сигурно нема да ја прочитам, ако сакам политика ќе гледам вести и слично.
Мартин Нешковски??? Дрскост во најмала рака. Оставете го дечкото да почива во мир.
Туку да Ве потсетам, должите уште 3 рецензии, за останатите ракописи кои влегоа во најтесниот круг.
И кој е Хигсов Бозон?
Кратка биографија на писателот?

Расказот „Мартин Нешковски“ е одличен. Ако таква е целата книга, тогаш станува збор за динамит! Браво за авторот и браво за храброто жири.
коментаторскиве лузери само покажуваат кај живееме, регионална лига од област Свирипичино, кајшто не се знае нит за џентлменство, нот за пораз, нит за честитка. Село мое...

Наградата е доделена на најрегуларен начин, со проверка на идентитетот на добитникот (за да се избегнат можните измами, дека добитникот не е дебитант итн.).
Тој избра да настапи под псевдоним. Како што ми кажа, една од причините зошто избира да го сокрие идентитетот е стравот од можните репресалии на власта контра него и неговите блиски. Мое мислење е дека тој страв е претеран, но ја почитувам одлуката на авторот, да остане под псевдоним.
Никола Гелевски, член на жирито

Ужасно лоша проза. Книжевни бљувотини од кои на читателот му се превртуваат цревата (не поради тоа што го опишуваат туку поради нивото на т.н. квалитет). Текстови кои потсетуваат на бљувотините на Пандалф Куровски, кога би бил малку поретардиран одошто вообичаено си е. Никаква уметничка вредност, само некое мизерно и моментално квазиполитичко „значење“ кое уште утре ќе биде заборавено како неуспешен експеримент. Никаква нарација, само куп нафрлани зборови кои кај пореметениот, т.е. 24/7 опседнатиот треба да го дадат портретот на Груевски. Срам да му е на секој оној што се согласил ова да помине како проза. Ова е срање! Во вистиска смисла на зборот.

Se soglasuvam so G.g.g. Kriticar. Sto posto sum siguren deka edinstvenata prichina poradi koja ovaa kniga pominala kaj zhiri-komisijata e faktot shto go pljuka Gruevski i VMRO. Voopshto ne se gledalo na nejzinata vrednost kako umetnichko delo, bitno da se pljuka po Grujo. Kako i nekolku drugi knigi shto gi objavija Templum, chija vrednost (umetnichka) e ednakva na nula.

ЧИТАЈТЕ ЈА Р-Е-Ц-Е-Н-З-И-Ј-А-Т-А, ОБЈАВЕНА ПОГОРЕ!
ЧИТАЈТЕ ГО РАСКАЗОТ „МАРТИН НЕШКОВСКИ“, ОБЈАВЕН ИСТО ОВДЕ НА „ОКНО“!
ПРОЧИТАЈТЕ ЈА КНИГАТА НА ХИГСОВ БОЗОН, ДЕНЕС ИЗЛЕЗЕНА! (ја има на Саем, во ГЕМ клубот)
ПОСЛЕ ПРОМУЧКАЈТЕ МАЛКУ СО ГЛАВАТА, ДЕБИЛЕРОСИ; И ДОЈТЕ НА ПОЛЕМИКА!

Хигсов, педеру (со оглед на опседнатоста со курови изглеа дека си дел од геј миљето?!), што не се јавиш, бе, да ти чуеме мушки глас?! Глеаш дека децата на пастирот, нежните овчички, го теретат господинот Вулкански дека скембал 1000 евриќа наменети за намачена млада писателска душа? Ај, педеру, пушти глас...
А за Темплум и Окно секоја чест! Ако згора на се’ братов Хигсов е педер, тогаш наградава има и дополнителна вредност: афирмација на уште едно сјебано малцинство. Ама ако братот и не е педер, звучи педерски - а тоа е доволно:)
Искрено фан:)

Животов ни е толку длабоко заглибен во политичка тиња што не сум сигурен дали би имал волја да го прочитам ова. Сакам политичка сатира, но според извадоков, ова е премногу "in your face" - за некого може ова е позитивно, за мене не е. Да можел некако да ги вметне своите политички идеи како потслој на некоја друга приказна, да може читателот повеќе интуитивно да ги наслути отколку да му скокнат во фаца и да му се издерат, дефинитивно би било поефективно.

Минатите двајца добитници беа вистинско освежување, оваа година малку потклекнавте со (веројатно) добра намера, но не најсјаен суд. Се надевам на подобро наредната година.

Греота луѓе, остајте ги на раат. Па и во нивното племе треба да капне некој денар кога веќе не можат да конкурираат по владини конкурси кај племето на Груевски. М.М.Е. кој прв почна така да игра!
Можеби педерскион не е Коља но го разбира во потполност неговото гадење од Пастирот и стомачните грчеви кои му ги задава истиот. Врз основа на ова сметам дека изборот е направен со пристрасност. Срварно ми е жал што земјата ни е таква курва, ја дупи кој ќе стигне за трошни ветувања за работни места. Шо не се имав родено у Данска, у курац да фати. За мене победник е Петар, жал ми е што оние другите изпозафаќаа туѓи места кои вредат.

Не можам да ги сфатам негативните коментари, навистина! Јасна ми е политичката затруеност на народов и ја почитувам политичката огорченост од овие или оние. Зошто не зборуваме за книжевната вредност на текстот?!

Сме заборавиле што значи тоа да се биде писател! Не зборувам за Куељовци, Брауновци и дрндрндовци, туку за оние вистинските кои оставаат трага зад себе, за оние кои дигнале глас, за оние кои смениле нешто, за оние кои се вистинска уметничка интелектуална потсвест на народната маса.

Јас додека го читав текстот, почувствував таква сила, каква што не сум почувствувала одамна. Ме трогна начинот на нарација, излив на емоции коишто просто не те оставаат рамнодушен. Почнува така (анти)носталгично, „како воздух што звучи лош дур од шупелка“, па продолжува „нежно (грубо)“, со спонтана, природна, ни малку извештачена градација, која се гледа дека извира од писателовата потсвесна моќ, за на крајот да кулминира со моќното семантичко значење на зборот „отров“, „ме облеваат отрови, отрови, отрови, отров, отроф ме отру, ми се повраќа“ и нормално, неизбежната поента на крајот „одат да залегнат во гробните места кои си ги припремија во чест на...“

Сѐ на сѐ, оттргнете ги всадените предрасуди и читајте го текстот поуниверзално, со отворени умови, како уметничко дело. Онака, како што направив јас...а мене,мене ме з..... и за Овие и за Оние.

Очигледно е дека, во секој случај, некој е задоволен а некој не, од резултатот на конкурсов. Очигледно дека субјективен фактор игра улога бидејќи станува збор за уметност, за вкусови, за искуство, за пристрасност или прочистеност.
Јас сакам да кажам неколку збора: Му честитам на победникот, жал ми е што ситуацијата во државава ни е таква, до такво дереџе, па да не може човекот најфино да се претстави. Тоа е страшно!
За мене Петар е моралниот победник. Петар, можеби да пишуваше против Грујо и компанија ќе ја земеше наградата, ама заеби, не ти треба таква политизирана награда, од овде, дури мислам дека е подобро што не победи!
И трето, немојте да се сипате на авторот, жалете го. Тој догодина ќе биде длабоко навлезен во “ дружината“ Окнаши, ќе коментира од високо и на далеку нови почетници као што тоа сега го прави Шопов, а толку го сакав дететто...Ќе лиже газ и на ДПМ-овци, ќе вари кафе, чај, ќе купува бурек у маало...бидејќи штотуку го платија за тоа, форевр енд евр...
На здравје !

Од Бароуз до Делез преку Станковски до Бозо(вците)! ха ха ха ха ха ха ха ха ха Немогуќе!

Коља сам си се прогласил за најдобар меѓу "НОВИТЕ" и после си напишал срцепарајуча рецензија! Доријан Греј говна да јаде.

Сите учесници на конкурсот НОВИТЕ! треба да го ТУЖАТ стариот Коља Гелевски што сам си го напиша книвчето „Педерски катахрезис“, а парите од спонзорството од Комерцијална банка веројатно ќе му бидат пратени на некој негов познајник, за да не биде преногу очигледно, па познајникот ќе му ги врачи лично на Коља. Коља е најголемиот злотвор во македонската литература. Коља е гробарот на младата македонска литература.

Коља, знаеме дека сите овие постови кои се во одбрана на твоето криминално дело ги пишуваш самиот ти. Како што и книвчето на Хиксов Бозон го имаш напишано ти. Гробару на младата македонска литература!

Малку ја разгледав книгата на Бозон. Нема апсолутно никаква врска со стилот на Гелевски. Со стилот на Гелевски и како писател (Вулкански) и како колумнист.
Друго што ми падна во очи, книгата на Бозон има милион грешки, од секаков тип, коректорски, граматички, многу недоследности (во ист параграф, на пример, „пастирофец“ и „пастировец“, така што владее тотална какофонија, еден доста неконтролиран стил, нешто налик на полуписмено бладање; океј, жирито тоа го толерира во образложението, као намерно било лудилото, „самораспаѓањето на текстот“, но мене ми изгледа претерано аљкаво; во секој случај, тоа никако не наликува на Гелевски, кајшто нема таков тип на неписмено ломотење). Знам дека победникот на „Новите“ се пушта во печат набрзинка, за два дена, и дека нема многу време за средување и препрочитување, но техничкиот неквалитет на текстот на Бозон сепак доволно зборува за самиот автор (млад, аматер, недисциплиниран и несамокритичен - набутал во книгата се’ што напишал од мали нозе, барем така изгледа).
Од друга страна, точни се и работите што стојат во образложението, книгата стварно зрачи со одредена сила (иако таа сила може да се нарече и лудило). Контраверзна книга, во секој случај, но книгите и треба да бидат контроверзни, зарем не? Во таа смисла, одлуката на жирито има и своја медиумска логика.

Ѕвончица, душо, можно е, исто така, Хигсов Бозон да се камуфлира и трола низ коментариве? Што мислиш, срцуш? Зар не му ставаш преголема демонска тежина на драгиот ни Гелевски, кој ни ги даде на уживање Окно, Темплум, Маргина, стотиците книги, па и мошне финиот и интересен конкурс „Новите“?
Ајде, мила, Ѕвончице, кажи еден наслов или автор во овие шест години кој бил испратен на „Новите“ и кој курнаски (нефер, измамнички итн.) бил заобиколен од жирито, но во меѓувреме си се докажал, на друго место? Шест години и не е толку мал период, за да се направи анализа на „Новите“. Ми се чини дека хејтерите на „Новите“ имаат многу малку рационални аргументи, освен бесот што тие не добиле награда.

Бизонке, мила, твојот глас е милозвучен и треперлив ко твоето име, а твоите копитца (што праи дива свиња? рие у место и фучи низ ноздрва) нежно ми фрлаат од земјата - у очи (па сум заслепен од твојата нежна појава). За што збориме, душо? Дека Гелевски е Бозон, или дека Гелевски е Љубител на добриот збор? Разјасни ми, мила, тврдокорна лепотице! Ох, ко ќе помислам на твоите копитца што би ме задраскале (во фантазијата) ко пилинг! Мила, објаснуј, нестрплив сум!

И уште една работа: кај Бозон речиси нема хумор, бар од она што јас го разгледав. За разлика од Гелевски. И Бозон користи толку драстични, толку експресивни слики што - ко што рече еден од суптилните коментатори погоре - на чоек стварно црева му се превртуваат (се согласувам со тоа!). Гелевски е многу помек во сликите, дури и коа откачуе (ко Вулкански).
Ама, деца, вие ем што не знаете да пишувате, туку не знаете ни да читате! Вие сте аматерска и фрустрирана маса дебилероси (ко што рече некој погоре), креативни стечајци и јадни жртви на транзицијата, јебига.

Ружата е ружа е ружа - велеше милиот ни Шекспир. Твоето име е знак, мила, Бизонке:)

Ромео стои во дворот, во темница, а Јулија е на балконот, ѕвера во мракот, но слуша само глас, без да го препознае; и вели Јулија, насетувајќи: „Сал твојто име мој е душман. Ти си ти и без Монтеки да си. Што е Монтеки? Ни е рака, ни е нога, ни мускул, лице, ниту еден дел од човека! О, биди друго име! Но, што е име? Она што е ружа со друго име пак ќе мириса со иста сладост. Така Ромео – да не се вика Ромео – тој пак ќе беше исто толку совршен без тоа име... Ти отфрли го, мој Ромео, бидејќи твојто име и не е дел од тебе самиот – па мене сета земи ме!“ (препев: Георги Сталев).
Само за милата Бизонка:)

Ромео и Јулија завршуваат трагично, обајцата умираат, меѓу другото и зашто не можат да избегаат од кобноста на сопствените имиња (нивните семејства што живеат во Верона, Монтеки и Капулети, се во долгогодишно крвно непријателство кое ја оневозможува љубовта меѓу младите). Во третата сцена од третиот чин, на пример, Ромео се прашува: „Во кое гадно делче од анатомијава живее моето име? Кажи ми, за да можам да го отстранам тоа омразено пребивалиште“.

„Самото твое име е мој непријател“, вели Јулија. И тука Младен Долар ја внесува многу суптилната разлика меѓу името и гласот. Името упатува кон една индивидуалност вткаена во мрежата на општествените поделби, хиерархии, судири и сојузи. Гласот, од друга страна, како да се измолкнува од опасните општествени мрежи, гласот како да говори од некаде подлабоко, каде што можеби престојува љубовта; „можеби гласот е вистинскиот медиум на љубовта, додека името е нејзин непријател“, вели Долар.

Испаѓа дека човек е повеќе присутен во својот глас отколку во своето тело, што е парадоксално: она што е минливо, што исчезнува во моментот на настанувањето, она што е само треперење на воздухот испаѓа поприсутно и поснажно од цврстите објекти и имиња.

А на мошне важното прашање „Од каде доаѓа гласот?“, Младен Долар дава извонредно прониклив одговор: со оглед на тоа дека гласот доаѓа од невидливата внатрешност, тој всушност е нешто што го дели телото на надворешност и внатрешност, тој е оператор на најдраматичната можна поделба. „Гласот стои на таа граница, на линијата на поделбата – стои е погрешен израз, нема начин гласот да стои, тој секогаш минува, трепери и се бранува – и на таа граница тој е врска помеѓу јазикот и телото.“

Политички импликации?! Можеби сосема кусо: Македонецот (како и било кој друг идентитет) може да се потврдува само низ гласот, низ себепретставувањето, низ дејствувањето. Фиксираните идентитети повеќе влечат кон смрт и археологија отколку идентитетите што се прилагодуваат и менуваат.

Коља, сфатив конечно. Ти си Јулија, Милчин е Ромео, а Грувски е Шекспир. Нека ви е со среќа. Гробару на младата македонска литература!