Александриски миниќи од овчеполски бивол за победа над Германија

Програмата во која доминираат александриските шлемови со портокалови четки и јоханезбуршки вувузели ги прави „Деновите на македонската култура во Ниш“ недоволно репрезентативни.

Мораме да испратиме пет илјади лентозни миниќи од кожа на овчеполски бивол, плус десет илјади ганди – најубавите александриски сандали што никогаш немаше да го добијат името на индискиот великан да не беше проклетството што за јагнешките бригади на комитлакот го означуваше името на другарот Тито. Пред тие здолништа паѓаа иранските персијанци и индиските махараџи, а денеска можат да паднат и Германците, ако владата на Надвојводата Шарло успее да ја разбере важноста на кожените здолништа во развојот на квазимакедонскиот идентитет.

На фалангистичката експедиција што ги брани боите на Македонија мора да ѝ се обезбеди комплетна навивачка опрема. Само така можеме на нацијата да ѝ ја обезбедиме победата без која ќе бидеме мртви до следниот обид, а можеби и потоа.

Нишките Македонци што нема да мутираат во Јужни Срби или европски Бугари, мораат да носат мини здолништа од марката „александер“ – заклучила групата што во вилата „Водно“ заседава како државно раководство под името Ред на ловенкројцерите на фајром, а сите луѓе на кои не им се оди во Ниш, а имаат потврда дека се преведени во комитската вера на идиотите, можат да продолжат да одат во панталони, шалвари, фустани и други облеки кои не се направени од биволски ленти – јавуваат од државниот врв.

Со такво сукњиче Александар стигнал до Хиндукуш (Блажо, разбираш), а на распекмезената генерација на Гр Уевс Ки, во Ниш им било студено! Николетина порачува, драги браќа и сестри мои, дека на ниту еден Македонец нема да му студи ако му е топло околу срцето.

„Како да знам дека ми е топло во срцето“, прашува наивно еден просечен Македонец?

„Топломерот што ќе ти го даде Илија Димовски ќе си го бркнеш одзади и ќе чекаш да ти се јави Силвана Бонева Шварценегер. Или Лилето Поповска“, му јавија на човекот од Горското началство.

Во пост скруптумот пишуваше дека антикосот може, во меѓувреме, да го вади и да го става (топломерот, н.з.), ама дека мора да гледа инструментот да му биде внатре кога ќе дојдат војвотките.

И така, драги мои, на 16 јануари во годината на Маите беспилотните летала на македонското воено воздухопловство ќе ги исерат кај „Ќеле кула“ „гандите“ и сукњите со кои ќе им ја ебеме мајката на Германците. Како?

Влатко Ѓорчев ги трга средните ленти на сукњичката во моментот кога Генсхајмер шутира пенал. Човекот промашува затоа што страничниот поглед му испраќа во мозокот слика на ненормално големо македонско мандало што оди преку рамото на Илија Димовски во редот подолу и завршува под масата на записничарите. На германскиот репрезентативец не му се верува дека со толкав алат една античка нација можела да се движи и да го освои сиот свет, ја врти за момент главата кон трибината, топката му излетува од рацете и завршува во џебот на Ристовски во моментот кога германскиот репрезентативец сè уште си ги трие очите. Со пет илјади растргнати здолништа екипата на Александар Македонски може да ја победи и Чехија. Нема кого нема да можеме да победиме.

Меѓу Швеѓанецот кој со викиншката капа со рогови оди да пие пиво и да се забавува со љубовницата на некој натпревар на „трите круни“, и будалата од Велес кој мисли дека градовите кај што тој ќе стигне со александрискиот шлем стануваат македонска провинција, има голема разлика.

Тука има една интенција, политички мотивирана работа, навивањето да се примитивизира, а не да се култивира. Луѓето не одат на натпреварите да се позаебаваат, да видат добри остварувања, потези и така натаму, туку со идеја дека ако доволно силно и долготрајно се напињаат ќе успеат да ја исерат победата на усраната нација. Власта им предизвикува на луѓето тежок запек и им вика дека победата на Македонија е единственото клинче што може да им го одзатне шупакот.

Олабавете се малку, бе, удрете му еден аплауз на тој Андерсон, мавнете со знаменцето со израз кој ќе покаже дека не сте во смртен шок, донесете на телевизијата нормални луѓе кои се школувани да молчат кога знаат да ја препознаат глупоста што им доаѓа на уста додека трае натпреварот, не дозволувајте на луѓето што ги боли курот да им снемува струја затоа што вие навивате за Македонија, ослободете се од ексклузивноста на македонизмот што ви рекле дека го претставувате. Го изнакитивте нишкиот Чаир и целиот Ниш како племе што некоја невидлива сила го симнала од ридовите на некоја вукојебина сосе целото најшарено можно културно наследство.

Тоа е така затоа што спонтаноста е одглумена. Одглумена е според сценариото во кое главниот јунак е будала која неартикулирано вика и се циркузира. За мечот со Чехија ќе ви ги дадат употребените презервативи на Николетина и пумпариците на баба му и ќе ви речат дека љубовта кон татковината и кон ракометната репрезентација најдобро ќе ја изразите ако ги држите в уста додека камерите на српската телевизија фаќаат интересни детали по трибините. И покрај сите отпори, светот на крајот мора да заклучи дека тука можеби може да има некој национален парк, ама дека држава од оваа карпа не бидува. Тоа е планот од кој нема спас затоа што позицијата планира и остварува, а опозицијата остварува и не планира ништо.

И после ќе ми речат дека во текстовите на Тричковски имало вулгарности. Јас само се обидувам да воспоставам релации со вулгарната стварност, а најмногу од сè со најлигавиот од сите лигави опортунизми и со најодвратното лицемерство што некогаш го демонстрирал хомо сапиенсот: тоа што во својата затворена заедница го демонстрираат политичките цицачите од родот на Македонците.

Тие цицачи се познати по тоа што никогаш не им пука жолчката или слепото црево и воопшто не им се случуваат никакви здравствени проблеми, не им е ништо кога ќе им кажат дека поминале четири години откако на чело на својата карпа го имаат избрано Хорхета Иванов. И дека сите други видови ја губат репродуктивната способност, им паѓаат пердувите, се нишаат и завиваат без везе кога ќе чујат две реченици од устата на неговата екселенција.

Николетина е посебен случај. Вулгарноста на неговата појава може да се мери со појавата на вирус во аптеките на Зегин или во стерилизираните ормарчиња на хируршките клиники на растуреното јавно здравство. Со манијак во спалната на Мадона. Со пожар во Лувр. Арно ама таа вулгарност добива 30 и кусур отсто од вкупните поени што цицачите им ги доделуваат на своите најкрупни примероци.

Што да кажам за Триумфекалната капија, за целиот проект Скопје 2014, за способноста да се остане жив при таков телевизиски програм каков што емитираат пет шестини од студијата, при водители на политички, забавни, детски и секакви други емисии кои зрачат со елементарна глупавост, што да кажам за деновите што рано-рано ми ги ебат радиските програми, за безмерната идиотштина што се испушта во етерот како некаков огромен вселенски пувеж. Вулгарно ли е тоа што се случува во таканареченото собрание на Бившата република на Македонците, вулгарно ли е самото собрание, вулгарна ли е Благородна Дулиќ кога ќе рече „почитувани колешки“, вулгарна ли беше позицијата при погребот на Киро Глигоров, ако е познато дека за време на неговиот живот беше вулгарна на трети степен, вулгарна ли е атмосферата во која секоја будала држи концерт во Универзална сала, во која нацијата се интересира за имињата на новороденчињата на ординарни безначајности, кој е сè директор, министер и тајкун, вулгарна ли е опозицијата или сум вулгарен јас ако кажам дека субјектот кој што е или мисли дека може да биде демократска опозиција на фашизмот е полош од фашистите. Стварноста е вулгарна што не може да биде повулгарна од сите нас заедно, односно вулгарни сме ние.

Ама кога Тричковски ќе напише дека Влатко Ѓорчев нема дванаесетпалачно црево и дека на јавната сцена сере чисти нерафинирани гомна, тоа е срамно и некултурно.

Тие што мислат дека македонската стварност е пристојна ги изопштувам од правата да дебатираат со мене и со власта што ќе ја воспоставам јас и мојата партија на нормалноста, по сите линии освен по линија на социјалните грижи. Нема да дозволиме да умре ниту еден скот.

Извор: globusmagazin.com.mk

Колажи: Свирачиња