Вонземјани и крапови во Охрид

летало тип танкер, влегува и излегува од охридско езеро како најобична работа да е да полеташ и одлеташ со толкава тежина и труп на тело на длабочина до сто метра и да излезеш и да леташ горе до височина од еден километар. како жабица се внурнува и одбива од езерото; пред да ги збудали пастирофците, танкер леталото прави лупинг во воздух и ја всисува цела вода од езерото.

гледа една од фпро. девојката се запрепасти. се јавува у фпро штаб, а таму ко паднати од марс, у секунда решени да прават мобилизација на членство за итни кризни состојби. пастир пошто е сеприсутен знае он од старт све, му се јавува на морленко, експертутката за вонземјани. мороноф собира вонземјанска екипа со пророчки карактеристики, идиоти од науката и пастирофската медиумска камарила све со цел да се остави запис од ситуацијава. со хеликоптер од штип, доаѓаат: неколку синови на пљусев, парафилософот цркнат, доаѓаат другарите на патлак и патлак хим селф, а доаѓа и членот од комисијата за кастрација, шегаџиев хаџи речи потонет и на чело на комисијата, шоуменот за балансирање на гуми од џипови, изделко недоделканиот од пупак до шупак. камарилава слетува со хеликоптер и гледа у небо.

јеботе од брисел се ненормално аморални, сере патлак, цркнат му кима, а недоделкан кажуе дека све тоа е нормално.

ја бев у камбоџа, ова не е ништо и ова не е од брисел. меѓу мене и тебе, рече одделко пупак и му лепна заушка на патлакот. овие не се опасни и патлак тука воздивнува. идам ја со џипот низ лаос, оф роуд, тамо чоече напаѓаат луѓе. они се дојдени по нивните.

камарилава го гледа дебелиоф, а овој од шупак го вади шљапас. се гушкаат идиотиве и шљапас сведочи дека у македонската блада живеат и работат вонземјани, дојдени пред триесет години. у четири очи им кажува како пастир се грижи за нив, само да не кажуваат ништо. вонземјаниве знаат нешто што никој не знае, а тоа е дека пастир соработува со цивилизации од други светови. доека се возат оф роуд, танкерот ја шприца цела вода од езерото у ваздух, а таа не сакајки иде према преспа.

абе не е тоа ништо, рече одделканиот и продолжува, они сега ќе направат да се чувствуваме горди и у исто време му бута палец у шупакот на патлак.

одат на плоштад да смират народот.

се шири глас меѓу населението дека на дното од дупкана имат азно. поддршка за гласините добија и од грдиот началник на охрид кој не е пастировец, туку кинез. и тој сфаќа колку ќе биде тешка состојбата. зема гребло од дома и тргнува на пристаниште. по него со лопати и врејчи идат охриџани. цел охрид идет на пристаниште. на плоштад митинг.

со стапојте, стрелите и собрана пљунка, охријџанец викет:

че имат војна.

ни го зедоја езероно, вресна еден друг.

кај ојде водана море, шо напраифте бреееј, рече друг.
леле езероно, рече една шо издават соби, да земеме пастирофски членски.

тука се надоврзвет друг што ја подржвет идејава. пастирофци свајчајат дека ситуацијата јет поволна и шират лаги мејџу народот дека пастир че и спасит сиве.
да земиме пастирофски членски. член ски фпро член ски фпро ппро ммро шмро, се шири низ плоштад. фпрофски фпрофски и народоф полудува. за 5 минути полојна од сиве станвет пастирофци со надеж дека че бидат спасени.

абе тоа е нормално, сере изделканиот од пупак до шупак.

тоа е катахрезис, катарзис, рече одрезокот од цркнатиот мозок, а патлак све тоа запишува.

охридската пастрмка и крапој решија да изгнијат на дното од дупката, со јака колаборација успеаја да не бидат подигнати у вис. решија да направат самоубиствен потег за доброто на охријџани и да скапаат на дното. охриџани среќни шо нешто им остана, воздивнаја. сите се втурнаја в дупкана да земат крапој и пастрмки и со полни врејчи се враќет назат. некој охриџани земет песок за кујчите, земет железа, стари машини, земет бомби од прва и втора светска војна, земет све шо требит, лименки, земит говната од скопјани и талог од мочајнето на скопјани. се земит и стакло, костури од прекопаните градски гробишта што охријџани ги фрлаа во езерото лани и ако гледаш позитивно не све тоа, охријџани го чиствет целоно езеро, напиши дупка. се враќет така, а од самиот танкер паднаа некакви како плочки и го покрија делот од поранешното езеро кај пристаништето. тоа било платформа за леталово да се спушти. леталото ги реди плочките како домино и се танкира.

искачаат двајца како од америчка морнарица без униформи. не се американци, туку се високи три метра, со слаби тела, убави проѕирни лица, како да гледаш низ вода. овие три метарскиве летаат над масата. по нив доаѓаат и поголеми, петметарски, прави како цевка. летаат над скулптурите на свети климент и наум и го земаат и него и наум и кирил и методиј и земаат и старци и помлади, земаат од све по нешто, само не земаат пастирофци. пола од земените се ретардирани, а другата половина од партијата на турците. значи земаат турци. си ги земаат нивните. скулптурите од бронза се претвараат во вонземјани, мрднуваат, полетуваат со вонземјаниве. кирил и наум се гушкаат после дванаес века, методиј се гушка со климент. фали сава. но, сава сега не е битен.
све ова е нормално, абе ние соработуваме, рече изделканиот на оф роуд.

никој не се чуди зошто не го зеле, туку се чудат пастирофци со членски, со пастрмки и крапој у врејчи. настанува побуна. пастирофци шо збирвеја врејчите, почнаја да се побунвет, з’ш и нив не ги земит некој.
и з’ш мене не ме земет(?), се гледаат пастирофците.
кујзнае какви добри тушови имет внатре, коментира една членка на фпро.

ам шо ако одет на бањајне, камо за нас уште крапој, јагуљи и курој(?), рече друг пастировец.

тука пред толпата се појавува грдиот началник на охрид кој ги смирува страстите.

не требит вака пред вонземјаните да се однесвиме, требит да траиме, да вервиме в госпот, на новине полиња ќе садиме купус и киви. требит да се задоволиме со ова да не се наљутат вонземјаните.

комисијата на пастир превзема све у раце.

шегаџиев прави попис на сите пастирофци што зеле членска од скоро и ги убива на лице место.

пука од блиску у чело. паѓаат охријџани патос. глеа шегаџиев иде споро, зема узи и со рафал кине десетици и десетици пастирофци, а вонземјаниве доаѓаат до телата, ги воскреснуваат и ги земаат со нив. а баш возбудливо, куршумиве наместо да се одбивет од охријџаниве шо немет членска од фпро и они покосени одат курбан, а ни криви ко крапој ни весели ко вонземјани. но. вонземјаните не можат да постигнат да ги земат сите и решаваат да му го одземат на шегаџиев пукалото, го дигаат на два километра и го пуштаат слободно да скрши тимба на дното од дупката. шегаџиев е раскостен, но преживува.

се јавува изделкан на микрофон, пошо глеа се случуваат провокативни, но спорадични инциденти:

абе све е ова нормално, ја у тајланд оф роуд со малите вонземјани зета ретикули сум разговарал. све шо треба да напраите за да одите на бородот е да ве убие некој од комисија.

и ај сега вервете ги шо зборвеле овие во тајланд, рече еден охријџанец скептичен на муабетите на оф роуд идиотот и продолжви, ке беја новинарите да слушет и да запишет и да снимет шо се зборвело на средбите тајланд?

охриџајнецот брзо е прошаран со куршуми ради паметните констатации, а пастирофци шо гледет во примерот брзо се пријавуваат на листа. раскостен од падот, шегаџиев се прибира, само главата му одлетала негде на страна, не може да ја најде, па тргнува каков таков повторно да убива. ги убива еден по еден, сè додека и последниот не падна покосен.

вонземјаните остануваат у бунило, но ги земаат сите охријџани во танкерот, ја земаат водата и летаат у пичку матер. комисијата свесна дека ги исполнила барањата на пастир, му се јавува.

абе све е ова нормално, ја на филипини оф роуд, му збори одделкан на пастир, сега имаш простор да даеш на инвеститори од куба, мароко, нов зеланд и пакистан за градење борделхотели.

пастир меѓутоа не му веруе на одделко и се добива паранормално со вонземјаните. капира ситуацијата и се издига над земја претворен во водено петметарско вратило и лета у небо.

Од книгата „Педерски катахрезис“ која победи на конкурсот за најдобар дебитантски ракопис „Новите!“ за 2011 година.

Илустрации: Зак Јонсен