Борат и Ким Џонг Ил (Пошлост и полихрезија)

Коља бе брат одмараш ли ти, релаксираш ли се...И скечот и гоманта на Борат те потсеќаат на Грујо...де бре брат олади!

Леле како читам натаму станува се подобро и подобро...Човек ти си неуротичен, батали ја таа опсесија, како можеш да живееш така човеку, ќе скренеш...Целиот си како вицот-кој црта голи жени...батали човеку

Батка, дури и под претпоставка дека си во право (а не си) за се ова што го зборуваш во врска со „груевизмот“, веќе си заморен со постојаното верглање на таа иста тема. Зарем не си стана досаден самиот на себе? Ова твоево се повеќе личи на манијачка опседнатост. Не дај боже утре Грујо да ја изгуби власта, што би праел ти? Би ја изгубил смислата на животот и би извршил самоубиство. Дај преземи нешто додека е сеуште време. Оди, лечи се, човече.

Ах, сиротки вмровци... Ниво Латас, Миленко, Јадибурек, Груица... Кој знае на што им личат речениците на Гелевски... На хиероглифи, на некои мистериозно писмо...
Вчера на Б92 зборуваа колку било лошо образованието во Србија и дека најмалку половина од возрасните граѓани на Србија се функционално неписмени (т.е. не можат да разберат еден текст; можат да го прочитаат, но суштински не го разбираат). Ми се чини дека во Македонија е уште покатастрофална состојбата, особено после катаклизмата што и на тоа поле ја приреди груевизмот...
Така што, додека успеат да го сфатат Гелевски...

Mrakov garant e platen od familijata za da kenja 24/7 protiv Skopje 2014 i da ni odvlekuva vnimanie, duri oni si gi izvrsuvaat nivnite valkani agendi koi se krijat pod i von Skopje 2014.
Od dve majki pocnal da cica majstorot.
Sav respect za toa, ali...you can't fool me twice...

Еве ајде, за што друго да пишува?!
Има нешто друго?!

Во ќошето таму од страна уредно се поместени пар вицови, веројатно вас тоа ви е достигнувањето.

Коља може да биде и неуротичен и тотално да скрене и да се замислува дека е тролејбус, но, незнам на кој начин посочивте дека не е во право за било кој дел од текстовите за Адмирал Грујадин.

Затоа дунстери... ти-ши-на!

Во текстовите на Гелевски ме одушевува спојот меѓу „високата“ и „ниската“ култура. Ради тоа кутрите штапски пацовчиња не знаат што да прават и нервозно сквичат пред мистериозните херменевтички предизвици:)
Гризнете, стоко! Пробајте дал се мачка на леб! Ебаве дебилите!
А интересно, баш за таа бесловесна стока и пишува Гелевски. И интересно е што веднаш се јавуваат, како (херменевтичата) стапица да им ги подгмечила опавчињата...

И не само спојот меѓу „високата“ и „ниската“ уметност, туку и меѓу политиката и естетиката.
Та така во еден свој текст Гелевски ќе рече:
Имам уште една причина за овие преплети меѓу политичкиот и естетскиот говор кон кои прибегнувам. Француската теоретичарка Жоел Заск во својата книга „Демократијата и уметноста“ вели дека уметничките, естетските и демократските критериуми се слични. Активностите поврзани со уметноста претставуваат карактеристики што го симболизираат демократскиот живот; и обратно, клучните идеи во историјата на либералната демократија мошне се корисни при продлабочувањето на уметничката практика и естетските судови.

Исто така, идеалот на созревањето, еманципацијата и индивидуацијата се заеднички и за уметноста и за демократијата.

Политиката често кај уметничките практики ги открива точките каде што тие од креативни преминуваат во конформистички; уметноста, пак, на политиката и' го покажува моментот кога таа од слуга станува господар, дури и џелат.

Ако треба да исчекориме од политиката за да можеме да ја оцениме и насочиме, сугерира Жоел Заск, тогаш исто така треба да се излезе и од уметноста, за да ја поттикнеме. Вкрстувањето на перспективите е своевидно вежбање на слободата.

ликот што се потпишува под името Увртувач на уши и оној под името Учител имаат исти стил на пишување како гореспоменатата ’експертутка’, односно ’експертоид’. класика за окново! рупа над рупите! или рупа под рупите!

смешен си бе гелевски. ем одамна те провалија дека сам се фалиш под разни псевдогомциња ем си продолжуеш по старо ко луѓево од марс да паднале. да го ебам, смени го пристапот ако сакаш да те сфатиме озбилно, не ли глеаш дека дека веќе не си интересен? да те чита чоек па да сфати во колкав очај е западната нашава тн интелектуала или како и да се нарекува таа група хистерични паразити кои лапаат пари од фондовите на сорос и комп. беда. очај. мизерија. шизофренија, ебате

Kogo li ke pusti gospodarot Ras-kolja-nikov sega vo negova odbrana t.e. vo zestok napad protiv grujovistite koi mu kenjaat na negovoto pisano demek delo?

За архитектурата да има ослободувачка и терапевтска задача наместо да ја зголемува загубата на егзистенцијална смисла, мораме да мислиме за мноштвото видливи и невидливи начини на коишто архитектурата е поврзана со културната стварност на своето време.

Ма да бе, појма неаме ние од постмодерна брате, ни Делез, ни Гуатари ни Бодријар...ние сме барокни типчиња брате...извини, мислам стварно шо се плеткам таму кај шо појма немам...него надвор од тоа, стварно, Коља, смири се брат...мирот барај го во душата, не надвор...ќе падне и оваа багра, ќе дојде друга..ние исто ќе се живееме, твојата неуроза ќе остане брат, оти не е од надвор, од внатре ти е!

Македонството под груевизмот се претвора во саркофаг. Зборот зборува самиот: сарко фаг, ждерење на месо, уништување на живото.

Не можете да создадете праведно општество со неправедни средства. Не можете да создадете слободно општество со ропски средства. Нас не не’ потчинува државата туку нејзината сакрална транфигурација.
Жак Елил

Не барам збор за ова што ни се случува.
Речи го: предавство, лудост, гадост, нискост.
Секој ќе плати за својот бес.
Пустошот што те чека
јас веќе го доживеав.
Не бој се. Не е страшно.
На крајот сеќаваш дури жал и блискост.
Блаже КОнески

А ако сепак имате намера единствена професија и опсесија да ви биде Грујо, да ви дадам еден совет, пробајте со хумор, со иронија и сатира. Само хуморот има моќ да разобличи, но и да предочи она што илјада аргументи и Бодријари не можат. А така ќе ни биде позабавно и на нас...

Повеќето споменици од проектот „Скопје 2014“ (а особено „Воинот на коњ“) - освен што се мртви мртвосани до ниво на лошо балсамирани мумии - имаат и дополнителен проблем: тие се еманиран кич, во најсуштинското значење на зборот (кое не го подразбира игривиот и непретенциозен кич на масовната уметност). Еве ги, според Лексиконот на културата, карактеристиките на кичот: врзаност за историски застарено формално изразување; глобална неадекватност на формата во однос на материјалот (на пример, однос на употребните предмети и нивната функција); епигонство, еклектицизам, користење на клишеи, форсирање на впечаток на „убавина“ со помош на натрупување (со исклучување на се’ што се доживува како пречка за „убавината“, истакната во прв план); ориентација кон просечност и кон лесно уживање, лишено од дистанца; спекулирање со чувствата кои од стојалиште на емфатичкото разбирање на естетската автентичност подложат на критика.

Зошто во Македонија спојот меѓу ординарниот кич, спомениците и „градењето национална свест“ се случува денес, толку задоцнето? Н. Елијас укажуваше (Кич стилот и доба на кичот, 1935) дека предуслов за настанување на кичот е во поголемата несигурност на индустриското општество во поглед на формата. Се случува распад на граѓанската општа компетентност во сферата на културата, а општествената етика дури и во сферата на уметноста и културата е насочена кон потрошувачка, хедонизам и ескапизам. Дали овие согледувања укажуваат дека Германија во триесеттите по многу нешта наликува на Македонија осумдесет години подоцна? (Иако Шилер во Образованието на човекот, во низа писма /1795, многу пред Хегеловите Предавања за естетиката/ идејата за „државата на убавиот привид“ ја прогласува за телос на историјата.)

Игор Марковиќ во хрватскиот двонеделник за култура „Зарез“ неодамна пишуваше за се’ уште живата идеолошка функција на спомениците. Мнозинството во општеството е наговорено, со помош на други институции и со помош на присутноста на спомениците (стари и нови), да ги прифати спомениците како „покривки“ за општествените проблеми. На тој начин спомениците стануваат средство за општествена контрола помалку брутално и поевтино од вооружените чувари на поредокот. Наративот којшто се нуди, вели Марковиќ, е единствениот што се нуди - доминантната класа со тоа се претставува како „природен“ наследник на историјата, процес којшто Грамши го именува како хегемонија.

Гелевски е гениј, стварно! Ги собира гилиптериве и се обидува по нешто да им протне во празните тикви:) Каква генијална стратегија! Овие го пцујат, овој ги подучува!

Ej zaebi sve!
Irony off.
Kolku i da e bolen i prolupan Gelevski, sepak serizno treba da se oddade dolzna pocit za ona iskrenoto demokratsko vo nego i za hrabrosta da se sooci so zestokite komentari na koi za volja na vistinata odgovara uste pozestoko.
Sigurno mu e tesko da se sooci duri i so onie komentari koi mu proizleguvaat od negovite alter ega.

Respect do site niv o/

Некој рече: „Македонците се Борат“. Ама, Казахстан одамна не престигна.

Одлично Коља. Текстовиве ти се многу забавно четиво. Секогаш со интересни цитати и аналогии. Тие што не те сакаат нека се мавнат од Окно.

Мало појаснување на она што го кажав погоре. Како прво, не сум ни груевист ни бранковист. Исто така, немам ништо против критиките на Гелевски против груевизмот. Напротив, сметам дека се креативни и добродојдени, дури и ако не се сложувам со сите ставови изнесени во нив. И не мислам дека Гелевски е бранковист или дека критикува затоа што е платен од СДСМ. Единственото што ми пречи кај него, како и кај Бранко Тричковски, Фрчковски и други од оваа тајфа, е очигледната манијакална опседнатост со една и иста тема и што при тоа се нема усул во употреба на вулгарности. Тоа ги прави многу предвидливи и во крајна линија - досадни, бидејки човек однапред знае дека секој нивни текст мора да е некакво олајавање на Грујота. Штета што немаат сила да се надраснат себеси и својот неспорен пишувачки талент да го користат на понормален (не толку параноиден) начин.

Коља е мангупче што лови у матно. Кого заебе, заебе. На ситни маалски фори. На shock and awe со безобразлук. На расфрлање со долги зборови и имиња на интелектуалци што рекле нешто што нема благе везе со темата за која се зборува.

На кој ли баскетболиста ме потсетува...