Пеколно сценарио на власта

Ги живееме најлудите денови на една полудена власт! Влегуваме во една спирала на политичка, етничка и општествена нестабилност и несигурност во која меѓуетничките тензии и инциденти се само последната манифестација. Ова што се случува не е од денес, туку е комбинација од многу фактори кои тлеат со години и сега, конечно, забрзано излегуваат на површина. Премногу работи се погрешни за да биде поинаку. Македонија е жртва на една политичка коалиција која произведе катастрофални поделби – и меѓу самите Македонци, но и помеѓу сите останати етникуми. Земјата е изолирана и е раководена стриктно врз клиентелски побуди и врз срамни политички дилови кои не ги решаваат проблемите туку, напротив, само ги влошуваат. Катастрофалната економска состојба, мизеријата и сиромаштијата, бесперспективноста, постојаното креирање на непријатели, недостатокот од реални политики и здрави реформи се најплодната почва за општ хаос, етничко нетрпение и пеколни политички сценарија.

Сега станува очигледно дека постои однапред подготвено сценарио кое датира многу порано од сегашните инциденти. И постои една константа, секаде и секогаш, главни актери се ВМРО ДПМНЕ и ДУИ. И без да навраќам назад во времето и да потсетувам на инцидентот на Калето, свесно смислен и предизвикан од луѓе од ВМРО и од ДУИ, динамиката денес е иста, ако не и посурова. Видовме како ситуацијата може брзо да ескалира кога се сака тоа, ги видовме провокациите за време на навивањето во Ниш, видовме што се случи во Вевчани и потоа сето тоа се прелеа и во Струга. Сведоци бевме на самоволното менување на имиња на училиштата во Чаир, па следуваше и реакција со предлогот за менување на историјата преку промена на имињата на улиците во Скопје и во Македонија. Следуваше и крвав настан, убиството на двајца Албанци во Гостивар, како логична последица од постоењето насилници и нестабилни индивидуи во полицијата. И овој настан, наместо власта соодветно и експедитивно да го реши, го употреби за креирање на дополнителна етничка дистанца и нетрпение. На крај, дојдоа и секојдневните меѓуетнички тепачки и инциденти за кои никој повеќе не знае колкави димензии допрва ќе добијат. Ситуацијата е далеку од нивото на контрола, назад враќање нема, а напред повеќе не се оди.

Убеден сум дека сево ова е од една страна неизбежен резултат на со години погрешните политики, на тендерската коалиција, а од друга страна, на сето ова е надоврзано и смисленото сценарио на Груевски за креирање на општ хаос. Груевски повеќе нема друг начин, нема ниту еден спин или каква била манипулација не го спасува, за да не се зборува за мизеријата, невработеноста, сиромаштијата, за сите реални состојби, освен преку креирањето на дополнителни кризи со што би се заборавила веќе постојната криза. Во целава оваа работа, најсмешно и најзагубено изгледа ДУИ со нивното тетеравење – излегува, не излегува од Владата. Ахмети како да моли бога да добие некаква инструкција од странците, но се плашам дека станува заборавен и дека сè помалку е перцепиран како конструктивен елемент. И странците го прочитаа дека е само другата страна на паричката – Груевски е лицето, Ахмети е опачината. Но, изгубен каков што е, не значи дека не е дел од сценариото на Груевски кој, свесен дека паѓа, се обидува да го пролонгира својот пад фаќајќи го Ахмети за гуша. А дел од сценариото на Груевски не е како што некои тврдат – да го држи и да не го пушта Ахмети туку, напротив, свесно да го брка интегративецот од коалицијата, за во вистинскиот момент да го шутне. Влегуваме во пеколно сценарио, каде Ахмети и Албанците се само дел од непријателите.

Груевски во ова лудо сценарио постигнува неколку работи: создава непријатна клима при која не се зборува за катастрофалната состојба во економијата и за очигледниот неуспех на евроатлантските интеграции. Постепено ја консолидира листата на непријатели, од Албанците, преку опозицијата, до меѓународната заедница, за на крај да ја активира најризичната фаза, нешто што произлегува од неговиот очај и да ја сруши коалицијата, да издејствува политичка криза, општ државен хаос и нови предвремени избори во кои тој – сам против сите – политички би поентирал или би преживеал. Ова е очајничко сценарио кое е неминовно за сите диктатори и рушители на правниот поредок, правдата и, конечно, за самата држава. Ова е очајничко сценарио кое, според ситуацијата на теренот, е многу реално. Колку само време веќе постојано се креира дистанца и поделба меѓу самите Македонци, се радикализираат нивните ставови и националистички сентимент. Свесно се држи постојана дистанца и тензија спрема албанскиот етникум. Свесно и постојано се сатанизира опозицијата, па нашиот јужен сосед, па Европа и САД и целата меѓународна заедница. Постојано се бараат виновници, предавници, кодоши и шпиони, постојано се креираат митови и заговори, за Македонецот да го изгуби допирот со реалноста. Опозицијата се оцрнува со години, премиерот предлагаше и финална пресметка со истата. Албанците се преставуваат како непријатели и тројански коњ на Грците... А странците? Тие се виновни затоа што се непринципиелни, не го почитувале македонскиот идентитет, поттикнувале немири во Македонија и ако не сте знаеле, предизвикале атентат врз Трајковски.

На крајот, Груевски не може да избега од атмосферата, од тензијата, од непријателската клима што ја креира веќе шест години. Тој ќе се обиде да профитира од целата ситуација и да излезе во борба сам против сите, претставувајќи се себеси како единствениот спасител од многубројните непријатели на Македонија. Со големи разлики, но и со големи сличности, Груевски заличува на Љубчо во 2001/2002 година. Виновни му се странците, Албанците, опозицијата, за неговото катастрофално владеење.

Во исто време, додека се случува хаосот, излегуваат и најниските и најсмешни спинови на власта. Последното е дека опозицијата и невладините ја минирале полицијата и ја ослабувале нејзината ефикасност. Убиените Албанци биле дилери на дрога, а македонскиот полицаец им го прекинал каналот. Се оди дотаму дека инцидентите биле испровоцирани од странските служби во земјава. Ваквите тези се смешни, па дури и преставуваат двојно пукање во нога за самата власт. Ако е така како што тврдат, тогаш тоа значи дека Сашо-братучедот не си ја врши работата или, пак, свесно со неработење дозволува вакви инциденти кои се дел од поголемо сценарио. Вистината, пак, е дека никој повеќе не ги купува овие лаги и манипулации на власта и дека играњето со ваков оган, креирањето на меѓуетнички тензии, нема да им го простат ниту Македонците, ниту Албанците.

И внимавајте како добро работат во целиот диригиран хаос. Токму сега излезе веста/спинот, дека премиерот понудил решение за името, нешто што е бесмислено ако знаеме дека грчката црвена линија повеќе не отстапува од важењето на ерга омнес. Власта тоа го знае и свесно создава лажна клима на конструктивност, за потоа кога ништо нема да се случи, повторно да ја обвини Грција за непопустливост и задирање во македонскиот идентитет. Сето тоа е дел од големото сценарио. Дали истото ќе се реализира и дали Груевски ќе го злоупотреби Ахмети, многу зависи од тоа дали ќе го продаде ЕЛЕМ или акциите од Телекомот, за да дојде до свежи пари, бидејќи пари веќе нема. Прашање е воедно и до каде Ахмети ќе си дозволи да биде возен и наведен на харикири. Ахмети има многу малку време да повлече потег и да си го врати кредибилитетот кај Албанците, но и од бивша УЧК, и конечно да си го поправи имиџот кај Македонците. Неговото излегување од власта треба да биде во функција на Македонија, а не во функција на Груевски.

И конечно, збор два за оние неупатените во стратегијата на опозицијата. Не е целта на опозицијата Ахмети да излезе од власта. Ниту СДСМ своето членство го билда на постапките на ДУИ. СДСМ има своја јасна платформа и свои јасни ставови и решенија. На граѓаните им е доста од сеењето магла и јадењето корења, од манипулации со името, од мизерија и сиромаштија, доста им е од тензии и инциденти, од глумењето жртви, од барањето виновници, во време кога државата тоне поради еден јасен виновник. СДСМ ќе го победи ВМРО ДПМНЕ и ќе го казни за рушењето на државата.

Слики: Dana Schutz