Ограда и слобода

Ограда

Доаѓајќи во посета видов голема дупка
на жичената ограда на душевната болница и помислив
како никогаш нема да бидам нешто толку потребно,
отворено и утешно. Низ мене никој нема да влезе
ни да излезе, не сум свртен истовремено на обете
страни, внатре и надвор, не чекам никого.
Што сум јас наспроти еден обичен премин
кој желбите недозволено го направиле,
кој желбите го одржуваат и ниту за миг
не го оставаат сам? Изгледа дека дури и косот
од високите гранки се спрема
да пролета низ него.

Слобода

Секој што патувал знае дека јаболката никаде не се јадат
како на улицата и плоштадот на некој туѓ град.
Веројатно затоа што градот од вас не бара ништо,
ништо не сте му ветиле, таму не сте ни дете ни возрасен,
без возраст и обврски заборавен сте и непознат,
оддалечен од сопствениот јазик и случки.
Сега е август, крај на август,
и мислам како би било убаво да се отпатува,
можеби во Фиренца, можеби во Сиена, секако во Тоскана,
за тој миг кружна и сјајна слобода.

Даниел Драгоевиќ (1934) е хрватски поет, есеист и прозаист. Се смета за еден од најважните современи хрватски автори. Добитник е на неколку книжевни награди, а исто така пишува и филмски сценарија.

Превод: од хрватски: Иван Шопов

Илустрација: Ноел Ален