Монструмот-спасител (Свирачот од Хамелн)

Ама мораше да ставиш ограда (од загради) во насловот. Миленко ти ја позајми?

Накратко, авторот сака да каже „Во Грција сеуште има нацисти што не можат да се помират со фактот што постојат Македонци, и затоа сега сите треба да гласате за Бранко. Сите што не мислат како мене се примитивни и непрогресивни мрачни сили, a пишуваат коментари на мојот сајт зашто некој ги плаќа повеќе отколку што мене ми плаќа Бранко.“

Патем, авторот е член на СДСМ.

Приказната за Свирачот од Хамелн е совршена за Македонија. Архетип за нашата состојба. Треба повремено да им се навраќаме на легендите и бајките. Секогаш зборуваат за нешто што е важно и денес.

Мислам дека нема потреба веќе да се лажеме и да го штедиме лажниот Пастир. Треба се’ да му плеснеме во лице, токму како што самиот плеска. Во таа смисла, Гелевски е на правиот пат. На секој оној кој на Гелевски ќе му каже дека претерува, дека состојбите не се толку црни, дека реагира преемотивно итн, вака може да му се одговори, од сега па надаље: „Во таа смисла, да, нашата реакција е емотивна. Нашата реакција е логична и реална! Што треба да правиме? Да се радуваме? Да ја криеме реалноста и да забошотуваме и замајуваме сопствениот народ? Да бидеме политиканти од профилот на еден политичар кој ни се промовира на македонската сцена цели 20 години (т.е. 10, ако мислиме на вториот политичар, заб. на Сдсмаш)? Ние не сакаме и не знаеме да бидеме лицемерни... Не. Ние кажуваме директно. Јасно и прецизно. Искрено и чесно. Никогаш не очекувајте дека ќе лажеме.“ (Никола Груевски, во писмото до пратениците на СДСМ)

Па, добро, зашто Гелевски нема право да се повикува на емоции, чесност, логика и реалност, исто како Пастирот? Ако заклучуваме дека Гелевски пишува по нарачка, со слични аргументи како на пастирот, зарем не е логично да се заклучи дека тогаш и пастирот работи по нечија нарачка? Која логика е вистинска? Која реалност е стварноста?
Но, во едно има право Гелевски: со преродбениците тешко се разговара. Калапот на нивниот пастир е целата нивна стварност.

Перверзна е тактиката на мали црни Грујо да биде жртва. Додека на сите нас мајка ни расплакува, на најгруб можен начин, во исто време изиграва жртва кон надвор. Македонија ја газеле и понижувале, вика пастирот. Исто како што тој нас не’ гази и понижува? Се бори за правда, искреност итн. во надворешните односи. А зашто бе за истите вредности не се бори и внатре во земјата? Зашто се’ е партизирано? Зашто судовите, медиумите, јавните претпријатија и се’ друго во земјава е под контрола на партијата? Зарем тоа е фер, чесно, искрено „создавање вредности“? Зарем тоа не е терор многу пострашен од игноранцијата што ЕУ ја има кон РМ? Најпосле, од ЕУ не ни очекувам да бида фина и милозлива кон мене, како граѓанин на РМ. Но, од црни мали Грујо очекувам да биде фер. А не е фер.

Коментаторските војничиња на ДПМНЕ само го потврдуваат совршено опишаниот профил:
Нам токму груевизмот низ фигурата на „преродбеникот“ ни покажа дека со симбиозата на стариот и младиот болшевик, од една страна, како и со спојот меѓу тајкунот и политичкиот моќник, од друга страна, како во мермер да се отелотворува средишната фигура на нашата вечна транзиција - „преродбеникот“, суштество со особини на монструм и свест на спасител.

„Мастурбационализам – експлоатација на настраданите сонародници поради тековни сетилни и политички потреби. Таквиот мастурбационализам службено се води како искажување пиетет спрема нацијата.“
И така Груица ги дрибла сите, истовремено џелат и жртва, истовремено Воин на коњ и ситно стаорче-македонче.

она што некогаш беше Слобода и кое за овие шест и кусур години се сведе само на именка со која деликвентите на Ленинова си играат мајтап, не е нешто што е загрозено само од силеџиите на власт појачани со сите тепачи распоредени на клучни места во сите пори на општеството, а најмногу во судството, обвинителството и Министерството за внатрешни работи. Во поголем дел Тие-се-Тие кои, заедно со милијардите евра “ја однесоа“, безмалку, во неврат. Но, да немаме илузии, асистираа интелектуалци, а особено деликвенти на, овојпат мораме да се погрижиме, на привремена работа во новинарството. Идната управа на Идризово ќе треба да биде претпазлива и да не им се случи при некаква контрола, некој од овие злосторници да го пронајдеме како уредник или соработник на затворскиот зиден весник!!
Ѓунер Исмаил, sky.mk

Проблемот на Гелевски не е во тоа што претерува или што е во право или не е во право.
Неговиот проблем е што е екстремно, неподносливо здодевен и повторлив.

А тој за кој што Гелевски пишува и предупредува, не е уште повеќе повторлив и досаден? Сакаш да солира?!

А што му фали на Гелески толку што секој ден предвидува апокалипса? Си има сајтче, си го уредува, си пишува на него што сака, си препишува од странски сајтови што сака, си коментира што сака...

Но, човечката душа е алчна. Тој би сакал еден ден да биде министер за култура, па затоа мора да одработи. Дури и да не добил такво ветување, тој во својата глава си го замислува.

Преродбена перцепција: Коља е против Грујо бидејќи е член на СДСМ. (Неговото противење е платено, односно тој можеби искрено и го почитува пастирот, само ете, тие 1000 евра месечно се слатки.)

Проста обсервација: Коља е член на СДСМ бидејќи е против Грујо.

Никола Гелевски ти мора да си глуп, слеп или некој те плаќа. Сите услови се исполнети за влез во НАТО. Проблемот е ветото на Грција. Текстот ти е непотребен!...инаку Кољевизмот е многу поинтересен феномен за проучување и критика! Синоним за јадење „слатки“ со пари од фондации и ништо конструктивно освен добар дизајн на Маргина и создавање на цела армија на фразеолози и квазиинтелектуалци. Стар си сега, почни да размислуваш кај ќе ти оди душата и фати се за вистинска работа!

Секогаш, секаде, било е и ќе биде како кај нас, ние само сеуште не сме отрпнале па крекаме.

Во 1957 година, во САД, поетот Чарлс Буковски ја објавил оваа
“Песна за кадровските менаџери“
1
Стариот човек ми побара цигара и јас две му дадов.
Барал работа, да е на сонце и да може да се пуши -
а беше толку парталосан и лигав - на смртта јадот!
Денот беше навистина студен, ни ѕемнеа нозе и уши,
а шлеперите, претоварени и тешки како курви стари,
стенкаа и чуреа по улиците, како коњ да им го зарил.
2
Ние бевме отфрлени како штици од скапан патос,
како власта да си го расцепила черепот за да ù лекне
така што грижата на совеста во мозокот да ù секне -
без добар бифтек, Бог е осамено место и на Атос!
Ние бевме птици на умирачка, бродови што тонат,
власта нè затрупуваше со бронза, камења и бетон;
ние претавме со раце и нозе, како стонога склона
своите смртни бакнежи да му ги завешта на светот:
додека лидерот `политики` ги нарекуваше штетите
слугите негови добронамерно ни ги кршеа`рбетите.
3
И така си пушевме, мали луѓе со мисли на риби на суво!
Не победуваат сите коњи и сите не ги топлат ќебиња!
И дур`затворите и болниците облекуваат светлосно руво
а слуги држат знамиња грижливо како да се бебиња,
знај дека ти си само едно опустошено срце и стомак,
и како слеп патник со најдобриот авион оди си дома,
или, ако в ресторан, беспари си решил да јадеш пиле,
гледај да си нарачаш мисирка (што јас ја викам Лиле!)
4
И ако си решил да отепаш некого, убиј кој и да било
а не токму некого, зашто некои се од специјална лоза,
направени како дупки на чевли со позлатеното шило:
не убивај ако ти е цел некој што има посветена поза,
претседател ил`крал, ил`човек во фотеља од сафијан -
таму не чачкај, тоа се луѓето од рајската географија.
Еве, нас отепај нè, оти пушиме и гледаме напоречки,
`рѓосани од качувањата по скали со скршени пречки.
5
Отепај нè нас, може Бог сака на тебе да нè подари
оти во љубовните песни не знаеме што е амфидеум;
нема штета, и онака лицата ни се испукан линолеум,
разгазен од тешките стапала на нашите господари.
Нè погоди сачма од првокласен морков и маково семе,
нашата најдобра патерица е пак исчанчена граматика;
како лудиот кос в шума, го расфрламе нашето време
и се молиме алкохолните ноќи да ни се без драматика.
6
Нашите свиленоболни насмевки наоколу нè шират
ко да сме нечии конфети што некој ги фрла со сласт,
ние сме карневалот којшто не треба да го смират
иако дури и не припаѓаме на Партијата на власт.
Емајлот ни го збриша четката на Времето, иако болна,
и сега позаспани чадиме како чинија со смокви полна;
отепај нè брзо за имињата да ни излезат во весници:
мртви ко магла, најдени во када распорени кресници!
7
И така, за момент, конечно се осознаени факти,
за оние милиони нељубопитни и затупавени очи,
кои искрат и пламнуваат сал на палјачовски акти
што кантри-комичари им ги сервираат без почин.
Конечно, тие ќе бидат забележани, а и ти со нив,
од седиот јавач на седиот коњ, што го викаат Смрт,
за чиј меч нема земска`рѓа што може да го срони,
што е подолг од ноќта и од било кој планински срт,
подолг од сите надежи, молитви и палења темјан,
подолг од криковите на луѓето под атомски бомби
што ќе беа среќни да поживеат дури и како зомби
ама грлата им експлодираа во непланирана земја.
8
Ние чад сме и облаците не ни прават евала,
мачка сме што Шекспира со сугреби го кити,
лој, лој за свеќите сме, и заглавени кревала:
нашата свест гори на кусиот животен фитил.
9
Стариот човек, без желба нешто да ми ќари,
ми побара цигара и простодушно разврза
за гајлињата кои ги имал и еве што ми кажа:
дека Времето за нас злосторнички забрза,
дека Милосрдието си одбра мермерна лажа,
а дека Омразата си ги прибра готовите пари.
Тој старец можеше татко да ви биде, или мој,
може беше манијачиште, или од Божјиот сој.
Но што и да беше, тој беше отпишан дедо,
и ние стоевме на сонце, пушејќи чат-пат,
и во нашето безделничење вртевме врат -
за да видиме на кого тоа му дошол редот.