Првин демократија, потоа демократски избори

Можни ли се демократски избори под недемократски режим? Категорично не: демократски избори организирани од нелегална и недемократска власт се теоретски невозможни. Да можеше да генерира владеење на правото, слобода на политичкото изјаснување и на медиумите – сите основни услови за демократски избори, недемократската власт немаше да биде тоа што е, туку ќе беше своја спротивност. Значи, потврдниот одговор на прашањето е contradictio in adjecto, или, како што велат филозофите, противречен по себе, спротивен на сопственото својство.

Зошто тогаш ми требаше ова навидум глупаво воведно прашање? Веројатно за да ве подготвам, почитувани читатели, на поразителниот факт дека целата македонска политичка стварност веќе шест години се темели врз противречноста со сопственото својство, на илузијата (или на самозалажувачката надеж) дека недемократскиот режим кога било спровел или е во состојба да спроведе фер, слободни и демократски избори. Веќе цели шест години една недемократска власт ги организира сите наши избори, а ние се однесуваме како тие да биле помалку или повеќе регуларни и демократски. На ова наше халуцинантно однесување му противречи не само теоријата, туку и куп очигледни докази. Доволно е да ги протриеме очите и да ги разгледаме условите во кои се случија сите избори од 2008 до 2011 година, и без какво и да е колебање да заклучиме дека сите, без исклучок, беа нефер, корумпирани, лажирани и недемократски, зашто беа спроведени во суштински нерегуларни услови.

Да се потсетиме на некои основни дефиниции за изборите: тие се јавен политички натпревар меѓу власта и опозицијата. Структурно гледајќи, тие се изградени од истата супстанца како и секоја натпреварувачка игра. Играта практично егзистира низ правила и нивното почитување е основен услов за нејзино постоење. Затоа основното правило во сите игри е казнување и исклучување од игра на оние што ги прекршуваат правилата. А најважниот принцип на играта, за чие утврдување не се штеди бројот правила, е принципот на еднаквост на учесниците, односно обезбедувањето рамноправни или фер услови за натпревар. Затоа постојат промени на страните на теренот, точно пропишана опрема, категории во боречките дисциплини, допинг тестови и други проверки на рамноправноста на натпреварувачите. Затоа е невозможно да видите фудбалски натпревар во кој едната екипа брои 111 играчи на терен, а другата 11, при што некои од стоте „јунаци“ носат безбол палки, некои ја носат топката со раце, додека другите слободно ги газат на земја единаесетте кутраци од другата екипа, за кои и понатаму строго важат познатите правила.... Таков меч не е одигран во историјата на спортските игри и нема никогаш да се одигра, но такви избори нам ни се повторуваат секоја година и ние упорно ги „прогласуваме“ за регуларни!

Да видиме што направи власта на ДПМНЕ, од 2006 до денес, во поглед на почитувањето на суштествените изборни правила за обезбедување условите за фер натпревар?

1. Ја започна бескрајната предизборна кампања која трае 363 дена секоја изборна година и 365 дена во година без избори, а на пропагандното саморекламирање потроши стотици милиони евра народни пари.

2. Ги претвори јавните работи во вечна предизборна кампања и потроши стотици милиони евра народни пари на саморекламерскиот кич наречен „Скопје 2014“.

3. Го задуши и го инструментализира слободниот медиумски простор со корумпирање на медиумите, со нивна сопственичка контрола и со брутално и насилно уништување на непослушните.

4. Ги партизира сите државни институции и ги уцени партиски вработените со нивните семејства и пријатели, кои како заложници ќе гарантираат дека на сите избори ќе гласаат за ДПМНЕ.

5. Им се закани на луѓето и на нивните семејства дека ќе бидат егзистенцијално уништени доколку не гласаат за ДПМНЕ, а илјадници беа корумпирани со по грст евра.

6. Со монтирани судски процеси ги затвора, економски ги уништува и ги озлогласува политичките противници, со што ги внесе егзистенцијалната закана и стравот како свои најважни сојузници во изборниот „натпревар“.

Секое од овие прекршувања на уставот и законите суштински ги негира слободата, демократичноста и регуларноста на изборите, секое прекршување трајно и неповратно влијае практично на сите граѓани и секое од нив е повеќе од доволно за прогласување на изборите за нерегуларни и недемократски, за нивно поништување и санкционирање на прекршителите. Но, ние и понатаму мирно, со заматени погледи и лигушка на брадата, гледаме како секојдневно, со секоја реклама, секој споменик, монтиран процес, селективен инспекциски надзор, владина пропаганда и што сè не, се лажираат изборите преку уништување на претпоставките за фер избори...

И понатаму немо гледаме како Уставот и правилата се прекршуваат 364 дена во годината, додека упорно ја набљудуваме и ја оценуваме регуларноста само на денот на изборите! Како шест долги години нацијата да се храни со буники!? Со затапена свест го живееме искуството од тоталитарните општества каде што изборите најефикасно се лажираат претходно и во меѓувреме, кога режимот ги меле граѓаните со незаконска пропаганда, кога ги зема семејствата како заложници и, на крај, кога ги пушта граѓаните на денот на изборите „кротко и достоинствено“ да гласаат, секој со морничаво чувство во тилот, како од студениот допир на цевка од пиштол. Слично како и во тоталитаристичките искуства и нам, речиси секоја година, ни се повторува истата понижувачка еднодневна изборна фарса, кога сите „мирно“ и „достоинствено“ излегуваме да гласаме на однапред лажирани избори и потоа, само зашто дента биле мирни, ги прогласуваме изборите за регуларни. Се прашуваме ли некогаш дали некој нормален ги третира изборите во Северна Кореја за фер и демократски, само зашто биле мирни и што немало нерегуларности во броењето на гласовите? Тоа што нашите супстанцијално нерегуларни избори поминуваат мирно и без поголеми нереди, всушност би требало најмногу да нè загрижува, зашто тој „достоинствен и свечен мир“ е еклатантен симптом за нашата зашеметеност, болна помирливост, небунтовност и летаргија. Неподносливо срамно, но, за жал, срамно лесно за поднесување!

Затоа, единствениот излез од оваа стрмоглава спирала на општественото пропаѓање, е да ѝ се одземе легитимноста на власта и таа да се санкционира за сите сторени криминални прекршувања на уставните правила и за уништување на демократијата. Тоа нема да биде едноставно, зашто боксерот што „победува“ со измами, во својот агол и во рингот ги има своите роднини и пријатели, сите судии во мечот, комисиите и сите други органи задолжени за одржување на „регуларноста“ на натпреварот.

Оваа делегитимизација на власта, се разбира, не може да се изведе преку институциите на системот, зашто токму тие треба да се делегитимираат поради неуставно учество во укинувањето на нашите слободи, права и другите претпоставки кои слободните и фер избори ги прават можни. Уште еднаш, јасно: единствениот начин повторно да се обезбедат услови за демократски избори во Република Македонија е првин да се ослободиме од неуставната власт на Груевски. Првин демократија, потоа демократски избори.

Извор: plusinfo.mk

Колажи: Свирачиња