Јас, граѓанинот!

Поведена од:

-Студентските протести кои беа првите предвесници на македонската демократска пролет и ми ја разбудија надежта дека нешто може да се промени во мојата држава,

-Професорскиот пленум во кој активно учествував и сите останати пленуми на кои им давав сесрдна поддршка,

-Објавените телефонски разговори во кои се гледа шизофренијата, лудилото и криминогениот карактер на актуелната власт,

-Црниот понеделник, 24 декември 2012 година, кога опозицијата и новинарите беа најбрутално избркани од македонскиот Парламент,

-Основаните сомневања дека последните неколку изборни циклуси биле лажирани со вметнување фантомски гласачи,

-Очигледната партизираност на Уставниот суд, како и на целиот правосуден систем, кој систематски го опструира Специјалното јавно обвинителство,

-Бедната психолошко-пропагандна војна која потчинетите владини медиуми ја водат против сопствениот народ,

-Претворањето на мојата Македонија во мафијашка творба во која власта владее со клиентелизам, страв, уцени и поделби,

-Континуираното задолжување во режија на власта, со цел долгорочно економско уништување на македонското општество,

-Револтот што со мојата земја владее една неписмена багра на повторувачи, кецароши, кибритџии и улични џепџии кои ја оддалечуваат Македонија од Европа,

-Разочараноста и резигнацијата кај младите кои масовно се евакуираат и бегаат од неподносливите услови за живот во нивната држава,

-Прекрасните луѓе кои изминатите година и пол ги запознав на барикадите,

-Новиот македонски активизам кој прерасна во граѓанска револуција против лагата, силата и неправдата,

-Феноменот наречен „груевизам“, кој претставува симбол на најдолен балкански примитивизам, тоталитаризам, апсолутизам и предавство,

-Фикусот наречен „претседател на држава“ кој слепо и беспоговорно ги извршува наредбите на оние кои со фалсификувани избори го поставија на функцијата,

-Прекрасните живи бои поставени врз нивните стиропорни споменици - кои ги доживувам како симболи на злото,

-Ерупцијата на гнев, незадоволство, храброст и одважност на обичните запоставени луѓе, која почна да се шири низ цела Македонија...

Јас, Гордана Попсимонова, професор на Факултетот за земјоделски науки и храна, мајка, сопруга, пријател на моите пријатели, другар на моите другари, а пред сè, граѓанин на Република Македонија, го барам следново:

-Ниедна партија не смее да преговара во мое име за судбината на мојата држава, бидејќи зад мојот ангажман стојам јас, мојата совест и моето достоинство.

-Груевски, Заев, Ахмети и Тачи, на најавената средба во Виена за 22 април, пред Хан, Вајгл, Кукан и Ховит, можат да ги претставуваат само своите партии и ништо повеќе од тоа. Не ме интересира што сакат тие, туку што сакам јас, не ме засега што бараат тие, туку што барам јас.

-Итна оставка на актуелната власт и формирање експертска или преодна Влада која во најкус можен рок ќе ја врати правната држава во Македонија, ќе ги прочисти избирачките списоци и ќе подготви регуларни избори. Таму нека учествуваат партиите и нека се борат за гласови. Во моментов, мојот глас одлучува на улица, а не нивниот на преговарачка маса, бидејќи со криминалци не се преговара.

-Оставка на Ѓорге Иванов од функцијата – претседател на Република Македонија, како и повлекување на сите аболиции потпишани од него.

-Итно формирање Специјален суд каде што ќе можат да бидат процесуирани обвиненијата од СЈО.

Помина времето на тактизирање наместо преговарање, трикови наместо исполнување договорени обврски и тоалетни хартии наместо договори. Јас, граѓанинот, не сум сама. А и моето трпение е при крај.

Гордана Попсимонова

Скопје, 19 април, 2016 г.

Извор: Фејсбук профилот на авторката
Фотографии: Ванчо Џамбаски