1017 hPa
41 %
24 °C
Скопје - Пет, 29.03.2024 13:55
Саноќ плачеше земјата
сува и испукана како препечена погача,
саноќ дуваа пустински ветрови
и трупаа песок во пукнатините.
Од преслекувања океанот ги испокина сите модри кошули
а сепак не успеа да се смири.
Само небото остана спокојно и празно
како ништо да не се случува
како да не го гледа овој бродолом.
Саноќ урликаше земјата.
А можеби тоа беа жедните ѕверови
што лунѕаа низ саваните и шумите
умирајќи крај пресушените извори на вода.
А можеби тоа беа дрвјата што се свиваа до прекршување
и со лисјето ја лижеа сувата земја.
Само небото беше сурово спокојно и празно
како никому да не му е потребен дождот,
како да не го гледа овој бродолом.
Саноќ се грчеше земјата.
А можеби тоа беа луѓето што го чекаа дождот
како што се чека првороденче
згрчено во безживотна утроба.
Пред изгрев сè се измори и сè задрема таму кај што се најде
и луѓе и дрвја и ѕверови.
Врз океанот пливаа само парчиња од испокинатите кошули.
А со изгревот на сонцето како изгрев од раните на земјата
(црвени цветови и пожари, пожари во градот)
расцутеа фланбоајаните.