1015 hPa
81 %
8 °C
Скопје - Пет, 29.03.2024 01:48
Мала топко од кристал,
Мала топко од земјина руба,
Ми се гледаш речиси иста
Како мала џамлија убава.
Ние сме затворени сите
Во твојата тврда пазува
Што е светната, усвитена,
Што светлината ја измазнува.
Едни: тој коњ што си трча
Дама што по патека шета
Тој цвет со украси од срча
Дете врз својата планета.
Други: oние што околу масата седат
Или оние што пушат
Оние што легнати во песокта се гледаат
Или што крај огнот си ја греат душата.
И сите тие околу самите себе
Без вртоглавица и без напор се вртат;
Слични на камењата од просторот небен
Светиме ние со блесокот на смртта.
Препев: Влада Урошевиќ
Жил Сипервјел (Jules Supervielle 1884-1960) e француски поет роден во Монтевидео (Уругвај). Кога Жил е на возраст од осум години родителите го носат во Франција, каде што и двајцата умираат од некоја епидемија. Во 1939 заминува во Уругвај каде што го затекнува Втората светска војна и каде што ќе остане сè до нејзиниот крај. Сипервјел ја добива Големата награда за литература на Француската академија. Во 1960 Жил Сипервјел е избран за „принц на поетите“. Умира набргу потоа, на 17 мај, во Париз.
Сензибилитетот на Сипервјел е сензибилитет на одново пронајденото детство: тој е поет кој во секоја глетка, во секоја појава ја открива нивната првичност – поради тоа неговите поетски слики ја имаат во себе свежината на еден свет согледан со бескрајно љубопитните и вчудовидени детски очи.