Повик за патување

20.09.2017 10:38

   Ти што си ми сестра или дете,
   помисли: да појдеме во ветен
крај и да живееме таму двајцата ние!
   Да се сакаме таму в бескрај,
   да согориме в љубовна треска
во земјата што како сестра по убост ти е!
   Сонцата водени, влажни, жешки
   од небесата маглени, тешки
за мојот дух исти волшепства и чари плетат
   и од нив иста тајна се точи
   како од твоите итри очи
кога, преполни со предавство, низ солзи светат.

Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.

   Делови од мебел тешки, сјајни
   од години многу и од тајни,
на сите наши соби раскошен украс ќе се;
   мирисот на цвеќињата ретки
   ќе се меша среде тие глетки
со на амбрата мирисот нејасен и лесен;
   украси што секаде се вијат,
   огледала што понори кријат,
ориенталното богатство, уште од прагот,
   на душата ќе ѝ зборат страсно
   со јазик за кој е веднаш јасно
дека од ист крај е, како таа, преполн благост.

Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.

   Погледни, во мирните канали,
   спијат бродови, големи, мали,
во секој од нив порив за лутање се крие;
   и за најмалата желба твоја
   на располагање ќе ти стојат
и дури од крајот на светот ќе дојдат тие.
   Сонцата во крајморскиот песок
   го фрлаат својот убав блесок
сиот од златна прав и од зумбулов цвет лилав
   врз градот и врз полето сето;
   еве веќе заспива светот
среде светлина топла и густа како свила.

Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.

Превод: Влада Урошевиќ

 

Слични содржини

Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна

ОкоБоли главаВицФото