1007 hPa
94 %
11 °C
Скопје - Чет, 25.04.2024 18:59
Ти што си ми сестра или дете,
помисли: да појдеме во ветен
крај и да живееме таму двајцата ние!
Да се сакаме таму в бескрај,
да согориме в љубовна треска
во земјата што како сестра по убост ти е!
Сонцата водени, влажни, жешки
од небесата маглени, тешки
за мојот дух исти волшепства и чари плетат
и од нив иста тајна се точи
како од твоите итри очи
кога, преполни со предавство, низ солзи светат.
Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.
Делови од мебел тешки, сјајни
од години многу и од тајни,
на сите наши соби раскошен украс ќе се;
мирисот на цвеќињата ретки
ќе се меша среде тие глетки
со на амбрата мирисот нејасен и лесен;
украси што секаде се вијат,
огледала што понори кријат,
ориенталното богатство, уште од прагот,
на душата ќе ѝ зборат страсно
со јазик за кој е веднаш јасно
дека од ист крај е, како таа, преполн благост.
Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.
Погледни, во мирните канали,
спијат бродови, големи, мали,
во секој од нив порив за лутање се крие;
и за најмалата желба твоја
на располагање ќе ти стојат
и дури од крајот на светот ќе дојдат тие.
Сонцата во крајморскиот песок
го фрлаат својот убав блесок
сиот од златна прав и од зумбулов цвет лилав
врз градот и врз полето сето;
еве веќе заспива светот
среде светлина топла и густа како свила.
Таму врз сиот крај убавината се лее,
среденост, спокојство, страст и изобилство сè е.
Превод: Влада Урошевиќ