Не ми е грижа...

Понекогаш ми паѓаат на ум секакви работи: како Кох напишал песна

за тоа како ја напишал „Циркусот“

и како Џон Кејџ го прашал колку години има

и како „сè што правиме се претвора во поезија“. Вчера Доминик ме праша

што е тоа што ме поврзува, што нè поврзува нас, романските писатели.

После извесно време некој ќе ме опцуе што не ја подржувам

националната специфичност.

Мене кога го читам Кох не ми е грижа дали е американски писател.

Не ме интересира што го поврзува со американските писатели.

Не ме интересира кога вели:

„Ме праша дали сакам да трчам, а јас ти одговорив не,

и продолжив понатаму.“

Не ми е важно дали го рекол тоа Кинез, Африканец или Американец,

поважно е зошто ме растреперува

иако изгледа не вели голема работа. И Паунд кон Хариет Монро:

“Are you for American poetry or for poetry?”

Дали си за романската поезија или за poetry?

Кажи!

Превод: Лидија Димковска

Симона Попеску (1965), е поетеса, прозаистка и есеистка. Предава романска книжевност на Универзитетот во Букурешт. Објавила повеќе поетски збирки, есеистички книги, истражувања за поезијата на Ѓелу Наум како и романот „Егзувии“ за кој ја доби престижната романска награда „Аспро“ и е преведен на повеќе јазици. Важи за една од најдобрите авторки од генерацијата родени во шеесетите.