Книгите и писателите со кои го опишував груевизмот (7) - Ален Гинзберг, Жан Бодријар, Едгар Берион, Фуко, Жижек

28.11.2017 14:08
Книгите и писателите со кои го опишував груевизмот (7) - Ален Гинзберг, Жан Бодријар, Едгар Берион, Фуко, Жижек

МИШЕЛ ФУКО

„Постојат моменти во животот кога прашањето можеме ли да мислиме поинаку од што мислиме и да ги согледуваме работите поинаку од што ги гледаме, е неопходно да се постави за воопшто да можеме да продолжиме да посматраме и размислуваме.“

Оштетство и неуро крем; репресија и инфантилност

 

АЛЕН ГИНЗБЕРГ

Молох! Молох! Станови за робови и роботи! Во кал потонати предградија! Ризници со скелети! Ќори капитали! Демонски ѓоамити индустрии! Фантомски нации! Непобедливи лудници! Гранитни курови! Чудовишни насилија!

Визии! Знаци! Халуцинации! Чуда! Занеси! Сè отиде у пичке си мајчине низ македонската река!

Сништата! Поколенијата и поклоненијата! Инспирациите! Религиите! Целиот бродски товар на сензитивното срање!

Продорите! Кон Бело море! Пирин планина! Брзо зачукај ги распетијата! Брзо со гемиите оддолу! На Солун! Висини! Епифании! Очајувања! Сто години животински крикови и самоубиства! Умови! Нови љубови! Нови луди генерации! Удолу низ карпите на времето!

(слободен и адаптиран превод на фрагмент од вториот дел на поемата Howl од Ален Гинзберг)

Македонскиот Молох

СЛАВОЈ ЖИЖЕК

Атина, 1800 година. Градот е безначајна паланка со 10.000 жители. Дури не е ни прв главен град на независна Грција. Атина станала главен град под притисок на западните сили (главно Германија и Франција), при што западните архитекти изградиле цела низа неокласицистички градби. И токму западњаците, опчинети со антиката, во Грците го всадиле чувството за континуитет со античка Грција. Еве ја тезата на Жижек: „модерните Грци се појавуваат дословно како материјализирана фантазија на Другиот, и со оглед на тоа дека правото на фантазија е основно право, зарем од тоа не треба да извлечеме политички крајно некоректен заклучок дека Германија и Англија не би требале да ги вратат античките споменици кои ги опљачкале, туку дека дури Грците треба да им ги понудат и другите споменици кои имаат вредност само за западната идеолошка фантазија!“

Црвениот опаш на лисицата

 

ЖАН БОДРИЈАР

Грчкото „хиперреално“ (хиперидиотско) барање за преименување на соседите ме потсетува на приказната на Бодријар, за момчето кое од една вила барало да му исполни некоја желба. Вилата се согласила, но поставила апсурден услов: момчето никогаш да не помисли на црвената боја на опашот на лисицата. Задоволно што од него се бара толку малку, момчето ги прифатило условите на вилата. Но, што се случило? Момчето никако не можело од глава да го истера опашот на лисицата! И на јаве и на сон, опашот постојано ги прогонувал мислите! И како што растел бесот кај момчето, така можноста да го заборави опашот била сè помала. Бодријар поентира: нашиот дух најмногу е магепсан од простор неисполнет со смисла; ние сме заведени од бесмисленоста на забраната.

Црвениот опаш на лисицата 

ЕДГАР БЕРИОН

Судирот на Република Македонија и Република Грција околу античкото наследство ме „фокализира“ на една друга славна „фекална“ тема. Едгар Берион, член на Француската академија на науките, 1915 година пишува дека Германците произведуваат повеќе фекални материи од Французите. Дотолку, според количеството на нивниот измет, може да се востанови патот по кој тие поминале. Тој зборува за полихрезијата на германската раса (полихрезија – хиперактивност на перисталтиката – желудникот, цревата и другите шупливи органи). Ми се чини дека современите Грци и Македонци се во истиот спор – која раса произведува повеќе гомна.

Борат и Ким Џонг Ил (Пошлост и полихрезија)

Слики: Neo Rauch

Слични содржини

ОкоБоли главаВицФото