Приказната на леарот Иван Козирев за вселувањето во нов стан

20.07.2018 01:01
Книжевност
Владимир Мајаковски
Приказната на леарот Иван Козирев за вселувањето во нов стан

Јас сум пролетер.
         

                Проста работа.

Од мајка роден
                     и жив.

 

А сега
               стан
                          ми доделува

мојот,
                работнички,
                                кооператив.
Широчко е!
                И чисто!
Топла,
                осветлена,
                                живеачка
                                                нова.
Сè убаво.
                Ама од сè најмногу
                                ми се свиѓа
                                                ова.
Позгодно е
                од земја ветена,
                                побело
                                                од месечина млада;
                нека биде запаметена:
                                тоа е
                                                                када.
Славината десна ‒
                ко изворска чешма.
Но пази се од мака
                кај другата славина:     
                                да не испечеш рака.
На студената
                измивај
                                лице и врат,
на топлата
                од телото пот.
На едната
                славина
                                е напишано „Лад“,
а на другата „Топ“.
Доаѓаш преморен,
                најрадо би се обесил.
Не те мами клокотењето на чај,
                Нит мирисно шчи би вкусил.
Ама ко галеб ко ќе се пласнеш ‒
                                ќе те оживее блискањето,
шумливото плискање
                                и скокоткање.
Изгледа така
                на социјализмот на гости
                                како да си му дошол:                  
од лезетот
                како да стануваш полесен
                                и пополезен;
Рубата на квака,
                блузата на клинот железен,
сапунот в раце и...
                                ‒ само шлапај!
Лежиш
                во вечерта долга,
се капеш,
                уживаш
                                сто отсто.
Во собата се наоѓаат
                ‒ крај водоводните водови ‒
                                просто,
                                                и летото и Волга,
само што нема
                риби и бродови.
Дури и од кожата
                веќе кората
                                со десетгодишен стаж
                                нема да ти досаѓа!
Низ одводот
                заминува тој багаж,
                                отпаѓа саѓата!
                Се лупат слоевите,
                                                водата напаѓа!
Попарен си,
                веќе целиот чадиш!
Тогаш,
                за да се разладиш,
                                сврти го вентилчето:
                                почнува ладно да капе
                                                ‒ кнап е! ‒
                                                                дождето‒туш!
Тука зашеметеноста
                веќе не ти се заканува,
                                и ако капењето се одолговлече!
Тушот уши плакне,
                                коса јакне,
                                                долж лопатките ти тече.
Потем водата
                ја впива
                                од телото наводенето,
                                 зацрвенето и видоизменето
пешкир ко ѕвер рунтав.
А на подот
                поради табаните
                                јута
                                ‒ извинете за изразот ‒
                не се пружа
                                туку плута.
Се гледам
                во огледалото наспроти кадата,
чиста кошула
                навлекувајќи врз својот стас,
и си мислам:
„Правилно работи
                цела декада
                                нашава
                                                советска власт“.
 
 
 

28. јануари 1928.

 

 

Свердловск

 

 
Превод: Пандалф Вулкански
 
поезија / Октомвриска револуција / руска поезија / руски поети / лирика / Владимир Мајаковски / Владим Владимич / поетски футуризам
  • Верзија за печатење

ОкоБоли главаВицФото

2009-2024 okno.mk, сите права се задржани.