Театар

24.10.2018 09:45

На Радован Павловски

Не е пајак, тоа е ламба.
Покривот е како сито.
Театарот е како амбар
што мириса на старо жито.

Се рони веќе таван.
Старата позлата паѓа.
Се шета шарена крава
по бината, како лаѓа.

Низ пердуви и слама
во полутемнината скитаат
како во дамнешна драма
деца и мачки, питач.

Кои се артисти — не се знае.
А каде е и публиката?
Се појавуваат во кругот сјаен
и шепотат, не викаат.

Како без нивна волја
се шуткаат и бладаат.
Во сето главна ролја
има питачот со брада.

Се гледа Патот Млечен
низ штици како в шума.
Децата го цицаат секоја вечер
заборавајќи да глумат.

Се згустува самракот розов.
Никаква драма нема.
Замислувајќи дека се во возот
сите во фотелјите дремат.

И каде што правта сива
паѓа врз жолтиот декор
децата сега заспиваат
замачкани со млеко.

 

Слични содржини

Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна
Секој ден песна

ОкоБоли главаВицФото