1029 hPa
74 %

-3 °C
Скопје - Сре, 12.02.2025 00:59
Ми се јави мајка ми да ми честита Божиќ.
И да ми каже дека ако не сопре снегов, на ниет е да се убие.
Јас сакам да кажам дека утринава едвај постојам,
олабави ме, аман. Изгледа пак ќе треба да одам на психијатар.
Кај оној кој ми поставува најсуштински прашања:
„Но што точно чувствувате?“
Наместо ова, ѝ кажувам дека покривот протекува.
Додека зборувам, снегот се топи на каучот.
Ѝ кажувам дека се префрлив на јадење мусли, па ете,
веќе не мора да стравува дека ќе добијам рак и дека ќе си ги фрла парите.
Ме ислушува.
Потоа ми соопштува дека има да ја снема од ова скапано место.
Некако. Само уште еднаш би го видела, а и мене, но легната в ковчег.
Од никаде, ја прашувам дали ѝ текнува кога тато беше труп пијан
и кога му ја скастри опашката на малото Лабрадорче.
Терам некое време со муабетов, зборувам за тие времиња.
Таа слуша, чека да ѝ дојде редот.
Продолжува да снежи.
Снежи и снежи, додека ја спуштам слушалката.
Дрвјата и покривите се покриени со снег.
Како да зборувам за ова?
Како воопшто да објаснам што чувствувам?
Препев: Магда Ориѓанска