Ги надигравме Британците!

Најголемиот пораз на една влада во историјата на Британскиот парламент во последните 100 години ѝ се случи вчера на Тереза Меј со неизгласувањето на нејзиниот план за Брегзит: 202 гласа за, наспроти 432 против. Повеќе од дупло.

Ваквиот впечатлив владин фијаско е практичниот резултат, за сега, на британскиот референдум за Брегзит, кој со тесно мнозинство пред 30 месеци го освоија оние кои посакаа да излезат од Европската Унија. Парламентот ја презема во свои раце улогата на врвниот суверен во државата и за толкувач на волјата на граѓаните за условите под кои би се одвивало напуштањето на Унијата. Сè повеќе се засилува тенденцијата дека, можеби, Британија и нема да ја напушти Унијата – а секако не под условите кои тие мислеа дека ќе ги испреговараат со Брисел – откако во долгата расправа по референдумот во британското општество се дознаа деталите за политичките, безбедносните и економските штети што би ги претрпела Британија со напуштањето на Унијата.

Така гласаше Британскиот парламент. Слично како и Македонското собрание, во кое две третини од пратениците ја спроведоа желбата на големото мнозинство на оние кои излегоа на референдумот и се изјаснија по повод Преспанскиот договор.

Немојте да мислите дека и во Британија, земјата во која е измислена парламентарната демократија, процесот на доаѓање до ваквото гласање во нивниот парламент беше полесен – или почист, ако сме веќе до тоа – од маките и понижувањата на кои бевме изложени ние. Меѓу другото, тамошното ниво на сеопшти навреди, клевети, закани, притисоци, пцости, па и физички пресметки и напади врз пратениците, е нешто од што и пошироката, нормална британска јавност е шокирана.

Ако сакате, за релативна споредба, мислам дека ние, во политичка смисла, извлековме далеку поперспективен резултат од она на што Британците и сега може да се надеваат. Таму хаосот, со ова гласање, е само продлабочен, а никој не е сигурен како и на каде ќе се води проектот на Брегзит понатаму.

Водството на Тереза Меј низ тој процес се покажа како исклучително круто, без осмислен обид да се доближи до опозицијата, со водење диспропорционална сметка за ставовите само на радикалните политички струи во својата, конзервативна партија. Изгубија многу време, цели две и пол години, во домашни политички и партиски рововски битки, наместо суштински да преговараат со Брисел за неколкуте клучни прашања за излегувањето од Унијата. Кога ќе се види бројот на фантазмагориите и глупостите што се слушнаа за тие две и кусур години, човек да помисли дека нашиот Тодор Петров би можел да направи престижна консултантска кариера во Лондон!

Какви се последиците од оваа британска катастрофа по самата Европска Унија?

Многумина во европските метрополи ќе бидат задоволни – со хаосот во кој се наоѓаат, Британците си го добија она што самите си го бараа, бидејќи отсекогаш, арогантно и „од високо“, сметале дека ним нешто специјално треба да им се попушта, да се молат, да се тинтраат, другите да им се плашат… Оние поразумните, пак, знаат дека ваквиот привремен исход од процесот за Брегзит е загрижувачки, бидејќи не ги намалува ниту поделбите, ниту тензиите кои се карактеристични и за општествата и политичките елити во многу други членки на ЕУ. На страна што, на крајот, интегрираната европска економија никако не може да има корист од штетите по британското стопанство што можат да се бројат во стотици милијарди евра, доколку Брегзитот не се одвива на договорен и контролиран начин.

Сепак, со ваквиот развој на настаните во Британија, не е исклучено дека нам ни растат шансите за подобар пат во евро-интегративните процеси. На Брисел му треба оптимизам, решавање, а не произведување проблеми. Општото поздравување – со маркантен исклучок на Русија и Србија – на успешната политичка офанзива на македонската власт, под наслов „Преспа мора да падне!“, е оценето како „најдобрата вест (за Европа) со која започна 2019 година“ (Могерини, отприлика).

Но, какви сме ние, никогаш не е доцна да го расипеме добриот прв впечаток оваа година. Всушност, ќе биде вистинско чудо ако тоа не го направиме. Идеи, веќе, има разни…

Извор: Цивил медиа