прекин на струјата на полноќ

мракот дојде
само миг порано
да ја изгасев сијалицата и да ја ставев
главата врз перницата мракот нас
спокојно ќе нѐ обвиеше ќе ги спуштев
дланките на твојот стомак и по тобоганот
од твоите тивки движења ќе се лизнев
во сон вака мракот дојде
одненадеж пукна и немаше
избор нѐ затекна и нѐ тресна
во тишина во незнаење и во невид
мигот кога престанува
сигурноста во границите на сопствените тела
а желбите би можеле да тргнат
во непознат правец
би можело да се изгуби името
името би можело да се пронајде

Превод: Славе Ѓорѓо Димоски