Љубовна зора

Љубовна зора е, а ти треба уште да ја искачуваш планината;
нека не те фаќа страв: само на почетокот си на своите маки.
Во караванот на утрото одѕвони овој крик:
„Разбудете се, мрзливи, ние заминуваме, а вие спиете!“
Оваа неплодна земја нема да ти даде ни трева, ни плодови:
зошто тогаш во неа да ги садиш семките на копнежот,
да ја работиш и да се мачиш?
Времето е поскапо и од убавината на Јосиф;
зошто да го трошиш, о Мир? Оти за него тоа не се враќа.

Една вечер отидов во дуќанот на дувачите на стакло и ги прашав:
„О вие што изработувате пехари, да не имате случајно чаша што има облик на срце?“ Тие почнаа да се смеат: „Бадијала ти е тоа што го бараш,
О Мир, секој пехар што го гледаш, тркалезен или јајцевиден, секоја чаша
беше срце што го стопивме на огнот и го издувавме во пехар.
Сѐ е тука пред тебе што го гледаш: нема чаша“.

Ти си само меур од пена
во оваа река што бурата ја бие;
еднаш штом ќе ги отвориш очите,
светот ќе ти се причини сон.

Превод: Елизабета Трпковска

Мухамед Таkи Мир (1723-1810) - поет кој пишувал на јазикот урду. Живеел во Индија, во 18 век, и е еден од пионерите што му дале форма на урду јазикот. Бил еден од главните поети на „Делхиската урду школа“.