ЕУ река (10): Од една лепешка сме станале многу лепешки

ИСТАТА ЛЕПЕШКА

- Дали има кај вас ветер во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.

- Нашава работа е ветер во магла, вели Витомир.

- Ова не е наша работа, велам, ова е ваша работа.

- Мојата работа е оставена на нива, вели Витомир. Мојата работа, вели, сега никој не ја работи. Мене ме чека, вели.

- Ако те дочека, велам и ја исплукувам сламката од уста. Еби му мајката, велам, во војно време никој во никого не верува. Дури и мислата твоја ќе те изневери, ќе те преправи, велам.

Се разбираме некако со Витомира. И еба го, не ќе се разбереме! Оти да не се разбереме? Тукуречи исти зборови зборуваме. Само тие ги вртат наонаму, а ние наваму зборовите. А некогаш, во старо време, сите сме биле едно исто гомно, иста лепешка. Ама поминала некоја кола и со колцата ја пресекла лепешката надве, па поминала друга кола и пак ја пресекла лепешката. И така, врвеле коли и ја испресекле лепешката и ние од една лепешка сме станале многу лепешки, многу гомна... Сите ги видов овдека и сите исто смрдиме.

Петре М. Андреевски, Пиреј

Гиф: Мирјана Лозановска и Александар Јосифовски

Рубриката „ЕУ река“ е финансирана од Фондацијата Отворено општество - Македонија.