Curfew song (3)

The Unpleasant Monday

not very popular opinion:
People Sleep Peacefully in Their Beds at Night Only Because Rough Men Stand Ready to Do Violence on Their Behalf

Мање више цел ноќ не спав сношти и сањав еден од оние моине епски високо стресни соништа, ал овој пат не беше со гушење, ал заобилазно, заобилазно, па си дојдовме до мајкестите страхови за детенцето, кои некако се разрешија, ал го забораив сонот.

Кај Ana Kostovska видов сличе, осмислено од јапонски невролог под кое викаше, ако сликава не ти се мрда, ок си, ако малце ти се мрда, малце стрес, а ако ти се врти ко чигра, многу стрес. И покрај напорите да ја зауставам, вртимушчето мене ми се врткаше.

Ана го постира ова после оној постон кај шо вика дека ѝ се вратиле вера у човечанство оти ипак стасала до Скопјенце у државен карантин кај шо сите баш ја тинтрале (за разлика од некои).

Ние по дома си ја глеаме Ана секое сабјале со внучко у Бушава Азбука, на целава мука серијава се погоди идеална за негова возраст, а и на бабе ѝ е баш погодена, иако баш не добацуе најбоље, односно ќора е ко був, ама вика, кој вака убаво пее, не можам да видам.

После убаво си го попив по дома, и ме здоболе оти ваљда заслужено, па тоа уше поише ме натера да ми је нелагодно и у душава и у главава, блазе си им на оние шо не им е.
Исто ми пројде после еден чланак, ме мрзи сеа да го барам изворот, оти го забораив, онака бегло го читнав, за тоа како се карантинишат богати (у куќите егзотични за одмор), средњокласните (по дома со збудалени деца) и радничана шо мора да иде на работа, па одма после една прекрасна караваѓовска фотка (семејна) на Teona Mitevska, кај шо у невремево се собрале сите, блазе си им.

После се слушнав со комши Ленка од Берово на која синко ѝ е заглавен у Немачка, кај шо работи ко камионџија на привремено, уствари работи за немачка фирма на Македонац и се работи за некоја бош комбинација со бугарски пасоши и сега некако се трудат да се врати сосе камионот (газда се обидуе да ќари зделкиче, да не идел камионот празен), а ја слушам Ленка, камена стамена ноу булшит жена, како полека ѝ попушта кулоќата у гласот, пошо и она чита и гледа како сега ги мрзат повратниците на кои до вчера им рукоплескаа.

После засвира мак химна пред празното плато пред седиштето на НАТО на телевизор, мајкица добацуе дека баш ни била убава химната, боља од српската, шо и је некое признание од еден пола-Србин, па ми текна како се фаљуцкав деноиве со својот антимилитаризам, а и на свите прогресивци со повици за спас од диктатури.

Па некако ми се збоктиса цел ден да си се доживуем ко несимпатичен phoney, шо у меѓуљудски односи, шо у филозофирањата за кои, бар ја, можда баш и неам штоф, ама па после си се сожалив на себеси, ал помислив и на тие уше едните радничишта, ал кои сите нешо ги мрзиме, оние униформисаните, а посебно на оние од нив на кои им е и поружно од мене, ил ако не им е, ондак мора да се поружни и од мене, ама па ми текна на оној орвеловски цитат од погоре, од чиката кого обично волемо да го цитираме у корист на подругачии поенти.

Па после се испостави дека и цитатов е phoney, добро не баш скроз, ал некаква сублимација од страна на некој новинар, небитнокој, на нешо шо Орвел го кажуе у својот есеј за национализмот, бујрум и оригиналот:
I list below five types of nationalist, and against each I append a fact which it is impossible for that type of nationalist to accept, even in his secret thoughts: (…)

IRISH NATIONALIST: Eire can only remain independent because of British protection.
TROTSKYIST: The Stalin regime is accepted by the Russian masses.
PACIFIST. Those who “abjure” violence can only do so because others are committing violence on their behalf.
Е, а вие ако имате желба и време смислете си наставак за домашниот националист, пошо за пацифистот е више јасно кажано.

Доле сличе од виновникот со уше еден цитат шо мене ми се погоди лично, а и од еден јадник у Авганистан мислам шо добил патриотско писмо од непознато малолетно другарче.

И да, едно соодветно спотче од Кемикал Брадерс.

Насловна слика: Zander Bice