Curfew song (4)

Имав друга ствар на ум за curfew song 4, ама таа бара поише работа, ем да биде лесно клизеќа прикаската, ем да успеам да збутам поише ствари у неа. А тек сеа приметуам и дека станало многу касно.

Ал отко више се исклиберив на рачун на деда Бен, а и на ваш, летимични читатељи на моиве така вербозни булазнења, иначе фала ви, бај д веј, на какво и да е читање, нисмо баш очекивали, значи, не ми се замараше баш многу, па решив да ја удрам на моето купено бритишерство со едно така едно фил гуд ЕПП на Ендрју Ведерал шо нè напушти нас средовечните му фанови пред еден месец и на еден глазговачки бенд, пошо Глазгов ми е задњата голем љубав од островот, а и певачот барем доваџа од првиот комшилук (Маунт Флорида) на Шолендс кај шо ја имав могуќноста да му се захефтам на Глазговот, значи само едно меморијално ступче или стубиште ги дели у Квин Мери (оф Скотс) паркот, шо обележуе некоја битка шо краљицава, нормално, ја изгубила на лицето место, значи све ова многу ми значи, иако грото од мојот бритишерски живот го пројдов у Лондонистан.

Ја еднаш порано бев простосмртен даскал у скопското International House (стара телевизија) кое шо „Ih” е најбољата школа за даскали по енглески, а за мене и за наоѓање на муж (какав такав, уше си е мој, а мош и мак државјанство конечно ќе извади) а и за понатамошни даскалски упослења по светов, а која шо у Скопје беше налетала у средни девеести после ратовине и под покровителство на (злоќко, зомби, дип стејт брејн, шо и да е, небитно, не е он темава на прикаскава, а колку шо знам уше не умрел од прастарост, или клетви, ол д сејм) деда Сорос кој шо на многу неблагодарни Македонци и Македонки уше поише од мене им отворил очи и дизна, значи, значи, таму дојдов ко замена на другарка да држам прилично лабави јефтини часови по македонски за тогаш тазето невидени и непризнаени „окупатори” на земјицава (иако само една тура имав „нато зликовци”, односно амерички офицери, ова другово беа далекоисточни корејско/јапански секташи, сириски и израелски фекин бизнисмени, сите со неочекивани зелени очи со кои се стрељааа пуни мржња, и со риѓа коса, па на крај и аустриски Јеховини сведоци, Бог да чува, значи тие ви се тие шо први доваѓаат он вирџин ленд (на Руси сум предавала само у земља Енглеска, ал пошо и они не се тема на ова, богзна шо е темата, некогаш друг пат ќе пробам да ви го доловам моето мислење за тоа ама колку ама баш нив ги заболе за вашето/нашето братимљење), а после едниов од Јеховиниве испадна и дека кираџија ѝ бил на моја мајкица отко ја се џомнав по свет, па така денес ја иам таа чест да се пофалам дека пуштам вода у истиот клозет со него. Ако не приметивте, ја приметив, ова беше еден пасус-една реченица, фала ако успеавте да ја прочитате.

Е сеа, таму после добив обука да бидам TEFL teacher за кај сакам по светов, а колку шо ми е познато, само ја ја иам искористено таа могуќност, а International House испраќаше тим шо нè проверуеше како работиме секое полугодие, и ја у моите рани даскалски почетоци имав Енглези да ми доаѓаат на час и да ми кажуат шо и како. Важно ја се сеќаам на Карен, која шо беше највисоко котирачката шо беше дошла да нè инспекторира, а која шо беше општо задовољна со мојте часове, ама ми кажа да доам у Британија и да поседам малку и на север, за да ми се подизгуби запечалениот од муж ми понси-шмонси би-би-си-евски нагласак, кој ипак у Лондонот понекад ми наоѓаше работа. За енглескиот север сигурна сум некад покасно полуинформирано ќе пројадам малце поише говна.

Важно многу задоцнето ѝ го послушав саветот на Карен за британскиот север, имав едно шансуле да се укотвам у Глазгов уше при крај на 20 век отко ми рекоа дека би ме примиле у Глазгов скул оф арт у сеа изгорената Мекинтош зграда, ама Енглезот се испонаша дека Шкоти би го убиле онаков каков шо е, врло Енглез, па тек после поише од петнаес години се испонаша пак и ојде да предава енглески на истото тоа школо и ми го однесе и детето со него цела една година, па ја се ѕенѕав со Визер ваму-таму цела година, фифти/фифти од годината ваму и таму, пошо госпожа Тереза Меј, ко припрема за Брегзит, беше одлучила дека вакви ко ја, не моет да доет у Британска за стално (не баш дека сакав) за разлика од порано, освен ако немаат малце поише пари или договор за поише парична професија од даскалската (било моја или мужевљева). Сега и дете (прво оно) па и Енглез (после) се предомислија, и се назад овде (моментално у карантин у Берово со славниот деда Бен), а мене, и покрај ќеифот шо ја сум испаднала некаков македоначки чуек паук, ми се враќа у тоа Глазговот пак некоаш, можда отко ќе пројде фашизмов шо ќе следи после коронава и коначно некад после ќе наступи тој нашиот урокан „luxury communism“.

Слики: Zander Bice

Volume enhanced by 20% using audio editing software. Lyrics: This is a beautiful day It is a new day We are together, we are unified And all for the cause Be...

Primal Scream - Come Together