Трилиони клети

Решил слонот да отвори фирма
и ја нарекол, едноставно – „Бивна“.
Тргувал со банани и киви,
со цреши и модри сливи,
со кајсии, мушмули и манго,
со зумбули и чевли за танго.
„Чевлите се јадат?“
Како ли се садат?
– прашала овцата певливо
со гласче тенко, бевливо.
„Какво садење, какви бакрачи!
Со такви прашања не ме мачи!
Туку, продавам и торти,
ги испорачувам до порти“
– рекол слонот и кивнал
оти в студена река пливнал.
Бизнисот му цветал ко кокиче в зима,
сметката в банка му растела ко плима
и набргу добил идеја смела
да отвори фабрика цела,
да вработи соколи и врапци,
да вработи гнуа и жапци,
да стане индустријалец прав
и в петоци да јаде тартуфи со грав.
И така, слонот си фантазирал
и до небо си се идеализирал,
си замислувал дека е трилионер
дека кралот му дарил титула Сер,
дека измислил нов елемент,
дека свири во славен бенд,
дека според него нарекле планета,
дека вселенски брод в двор му слетал,
дека слоницата Сурлана
– убавица без мана
во него се вљубила
и нежно на уво му трубела:
„Слону, те сакам,
стави ми прстен на рака“,
дека научил ко џивџан да пее
и сонцето само за него грее...
И додека планови в глава си крчкал
видел еден зајко што си трчкал,
растоварен од планови и сметки,
од договори и бизнис сплетки
и си рекол: „Слону, и ти сакаш вака,
да си трчкаш слободен, без мака.
Батали титули и планети,
батали трилиони клети,
батали банки и дипломи в рамки,
батали бирократски замки.
Ти си слон, не си капиталист,
како веселиов зајко си ист!“
И ја затворил тој својата фирма
и запловил кон иднината мирна,
си затрубел на златниот тромбон
и повторно станал вистински слон.