Обиди се да запомниш некои белези

Обиди се да запомниш некои белези. Запомни ја облеката
на тој што го губиш
та еден ден кога ќе го загубиш да можеш да кажеш: последен пат кога го видов
беше облечен така-и-така, кафена виндјакна, бела шапка.
Обиди се да запомниш некои белези. Оти тие немаат лице
душата им е скриена и плачот нивни
ист им е со смеата нивна,
и тишината нивна и нивниот крик се креваат до една иста висина
и телесната температура им е меѓу 37 и 40 степени
и немаат живот вон овој телесен простор
и немаат изрезбарен лик, ништо не им сличи ним, помнење немаат
хартиени чаши имаат за денот на слава
и хартиени чаши за една употреба.

Обиди се да запомниш некои белези. Оти светов
полн е со луѓе скорнати од сон
без нигде никого да им оправда солза,
и како диви ѕверки живеат,
секој сам во своето самотно дувло и умираат
заедно по боиштата
и по болниците.
И земјата ќе ги проголта сите нив,
и добрите и лошите, сите нив, како следбениците на Корах*,
сите нив во нивниот бунт против смртта,
со зинати усти до последниот миг,
во благослов и во клетва во просто
завивање. Обиди се, обиди се
да запомниш некои белези.
___________________________

* Синот на библискиот Исав.

Превод: Зоран Анчевски