Клетва

Да даде Господ да те изеде Рајот!, ме проколна
отец Клеопа. Стрмен беше теренот
помеѓу неговиот скит и моето подножје.

Во народот клетвата секогаш беше пеколна:
„Срце да те изеде, бел ден да не видиш“.
Се сопнував удолу, се јазев угоре.

Со превртени црева, издраскана и без здив
влегов во првата црква. Свештеникот
тукушто го кажа Симболот на верата

и едно дете извика „Блаво!“ плескајќи со рачињата.
Придушена смеа. Постарите жени со прекорлив глас:
„Не се кажува браво в црква!“

Свештеникот грмна: „Ни овде немате почит кон Бога,
а не пак дома - најадени, напиени,
ко на тајна вечера!“

А мајката со детето заитана кон излезот шепна:
„Во пекол ли живееш - во рајот ќе јадеш и пиеш“.
Ја напуштив црквата. И тргнав по неа.