Далеку, далеку оттука

Девојка има во куќа света,
секогаш спремна, спокојна сета,
сјајни украси врз неа светат;

сред перничиња, со нозе боси,
градите си ги гали со коси,
шумот на водата мир ѝ носи.

Тоа е соба на Доротеја.
‒ Однадвор вода и морски ветар
испрекинатиот плач го леат,
приспивна песна нејзе ѝ пеат.

Кожата ѝ е со масло сета
натопена и со густа реа
во која амбра и миск се плетат.
‒ Во аголот мреат два-три цвета.

Превод: Влада Урошевиќ