Контра контраспинот на Ана Анастасовска

Во својот одговор до Апасиев под наслов „Контраспин: Како Апасиев спинува за прашањето за современите дисиденти“¹  авторката Ана Анастасовска тврди дека расната дискриминација, политичкиот терор и нарачaните убиства на новинари во Соединетите Американски Држави се исклучок како последица на присуството на либерализам и демократија, додека во Русија и поранешен Советски Сојуз се/биле правило како последица на отсуството на либерализам и демократија.

Дали Соединетите Американски Држави навистина се демократија? Во 2014 година, една студија стана заразна низ американскиот печат и Интернет. Академиците од Принстон известија дека со користење на современи квантитативни техники за политикологија тие можат конечно да докажат дека Соединетите Американски Држави се политичка олигархија, а не демократија.

Авторите користеле податоци од анкети на јавното мислење, односно 1779 различни прашања од јавната политика од 1980-тите наваму, за да видат какви се мислењата на Американците со просечен доход и мислењата на побогатите Американци (>140 000 американски долари годишно) на одредени теми. На ова тие додале податоци за јавните позиции кои ги имаат деловни лобистички групи за овие политики. Следно, тие ги разгледале резултатите од законодавството на овие политички дебати во 1779 година и ги споредиле резултатите со она што го сакаат луѓето со просечен доход, богатите луѓе и деловните лобисти. Користејќи статистичка техника наречена „мултиваријатна анализа“, тие сакале да видат колку се влијателни ставовите на овие три групи во одлучувањето околу конечната содржина на законите.

Резултатите беа неверојатни. Откриле дека само во 3% од случаите ставовите на просечните граѓани имале какво било влијание врз законите кои на крајот биле донесени, додека ставовите на богатите имале влијание во 76%, а ставовите на деловното лоби влијаеле на резултатот во 56% од времето (Table 3, Gilens and Page, 2014)². Тие заклучуваат:

„Што велат нашите откритија за демократијата во Америка? Тие, секако, претставуваат вознемирувачка вест за поборниците на популистичка демократија, кои сакаат владите да одговорат првенствено или исклучиво на политичките преференции на нивните граѓани. Во Соединетите Држави, според нашите наоди, мнозинството не владее, барем не во причинско-последична смисла на реалното утврдување на резултатите од политиката.“ (Gilens and Page p.576, 2014).

Не изненадува што ова истражување беше извонредно интересно. Од една страна, тоа беше во спротивност со личната слика на Соединетите Американски Држави како најголемиот светски бранител на демократијата. Од друга страна, тоа oдѕвонуваше со сè пошироко распространето популарно чувство дека политиката во Соединетите Американски Држави е корумпирана и дека финансиските и лобирачките елити манипулираат со ситуациите зад грбот на обичниот гласач³.

Ниту пак либерализмот⁴ во Соединетите Американски Држави е правило. Во економски поглед, либерализмот значи поддршка за слободните пазари, слободната трговија, ограничената власт, граѓанските, политичките и човековите права, капитализмот, итн. Меѓутоа, само федералната влада поседува околу една третина од копнената маса на Соединетите Американски Држави. Со извршна наредба, претседателот Клинтон тогаш во заминување ја забрани изградбата на патишта и повеќето комерцијални сечи на 58,5 милиони хектари шумски површини во Соединетите Американски Држави. Воведен е прогресивен данок на доход со повисока стапка дури и од нордиските нации, благодарение на Шеснаесеттиот амандман на Уставот, усвоен во 1913 година. Секоја нордиска нација има пониска стапка на данок на корпорациски приход отколку Соединетите Американски Држави. Со данок од 55 проценти, освен таквите државни даноци и федералното ослободување во моментов од 675 000 долари (1 350 000 долари за сопругот и сопругата), наследството во Соединетите Американски Држави е под помала закана денес отколку порано, но сè уште е под закана. Кредитите се централизирани во рацете на државата, со помош на национална банка со државен капитал и ексклузивен монопол. Станува збор за Федералниот резервен систем со неговата огромна моќ над понудата на пари и нејзиниот потенцијал за прекумерно мешање. Средствата за комуникација и транспорт се централизирани во рацете на државата. Федералната комисија за комуникации има строга контрола на лиценцирањето врз радио-телевизискиот спектар и кабелските системи на нацијата. Регулирањето и оданочувањето на интернетот се дополнителни закани. Планирањето со средствата за производство вклучително и земјиштето во согласност со заеднички план е вклучено во управата на долината на Тенеси, браната Хувер, управата Гранд Кули, американската поштенска служба, службата за рурална електрификација и различни програми на американското Министерство за земјоделство. Формирање на индустриски армии, особено за земјоделството, е постигнато со минималната плата, афирмативната акција, еднаквата плата, родителското отсуство, максималните часови, ергономските регулативи и законите за задолжителен синдикат (освен во 21 држава каде е во сила актот Тафт-Хартли. Во овие држави, од работникот не може да се бара да се приклучи на синдикат за да стекне или да го задржи вработувањето, ниту од него може да се бара да плати некој дел од синдикалните такси, како што се таксите за агенцијата). Контролата на рентата, законите за зонирање и сега агитацијата и законодавството против ексурбанизацијата ги придвижија Соединетите Американски Држави кон комбинација на земјоделството со производствените индустрии и постепено укинување на разликата меѓу град и село со поправична распределба на населението низ земјата. „Јавни училишта“ се владини училишта кои го исклучуваат индивидуалниот избор, согласноста, договорот и конкуренцијата. Училишната пропаганда и ерозијата на индивидуализмот се дополнителни проблеми.

„Фактот дека во Соединетите Американски Држави всушност имаше судење, а особено фактот дека ставањето милиони луѓе во Гулази беше политика изрекувана од државата, додека другиот настан беше еден суд случај кој нема никаква врска со официјалната политика на Соединетите Американски Држави.“ (Ана Анастасовска)

Сега, со само 5 пати повеќе од населението во Италија, Соединетите Американски Држави имаат 150 пати повеќе деца во притвор (УНИЦЕФ)⁵. Соединетите Американски Држави затвораат поголем дел од своето население од која било друга земја за која се достапни податоци⁶. Соединетите Американски Држави исто така имаат највисока стапка на затворање во светот⁷, според World Prison Brief, база на податоци што ја одржува Институтот за истражување на политиката за криминал и правда на Биркбек, Универзитетот во Лондон. Во септември 2013 година, стапката на затворање во Соединетите Американски Држави беше највисока во светот со 716 на 100 000 од националното население. Додека Соединетите Aмерикански Држави претставуваат околу 4,4 отсто од светското население, во нив се сместени околу 22 отсто од затворениците во светот.

Покрај високата стапка на затворање, Соединетите Американски Држави имаат и најголем вкупен број луѓе зад решетки. Со повеќе од 2 милиони затвореници, вкупното затворено население во Соединетите Американски Држави е значително поголемо од она на Кина (приближно 1,7 милиони) и Бразил (околу 760 000). Секоја недела 1600 повеќе Американци одат во затвор отколку што се ослободуваат. Затвореничкото население во Соединетите Американски Држави се зголеми преку 200 проценти од 1980 година. За прекршоци кои не се поврзани со наркотици, Афроамериканците добиваат затворски казни кои се околу 10 проценти подолги од белците за слични прекршоци.

Соединетите Американски Држави се разбира немаат Гулаг. Сепак, тие имаат црни локации⁸ и концентрациони логори⁹, свој гестапо¹⁰, па дури и присилен труд на затвореници¹¹. Американското биро за правда проценува дека 17 358 лица во притвор починале во периодот од 2007 до 2010 година¹², за време на пикот на затворени лица во 2008 година.

Нормално, за модерните, либерални сфаќања, диктатурата на пролетаријатот е вчудоневидувачка фраза, но треба да се има на ум дека со истата анализа, ние сме биле едно време и сѐ уште сега живееме под диктатура на буржоазијата (живи докази се мартирите на слободата како Мумиа Абу-Џамал, Лин Стеварт, Челзи Менинг, Џулијан Асанж и Едвард Сноуден). Според Маркс и Енгелс, постоењето на која било влада подразбира диктатура на една општествена класа над друга. Според тоа, без да заобиколуваме со јазикот на политичката коректност, суштинското прашање е која класа е во доминирачка улога, а не класификацијата на авторитарност!

Најмалку 39 американски новинари биле директно убиени како резултат на нивните новинарски истраги¹³. Од најскоро време убиени новинари во Соединетите Американски Држави се четворица репортери на The Capital во Анаполис, Мериленд, кои беа убиени на 28 јуни 2018 година во масовно пукање во канцеларијата на весникот. Најопасниот сектор на американските медиуми по 1980 година е расниот и етничкиот печат¹⁴. Според Комитетот за заштита на новинарите, десет новинари кои им служеле на виетнамските, хаитски и кинеските имигрантски заедници биле убиени во политички убиства помеѓу 1980 и 1993 година^15/16/17/18. Чонси Бејли, кој бил уредник на голем тиражен афроамерикански весник, бил убиен во 2007 година поради неговото истражувачко известување¹⁹.

Диктатурата на пролетаријатот имаше своја историска оправданост како општествена самозаштита за одбрана од специјалната војна против СФРЈ²⁰. Либералите како Ана Анастасовска симултано запаѓаат во противречност со тоа што ја прифаќаат антифашистичката борба на физичко уништување на непријателот додека ја отфрлаат антикапиталистичката борба на физичко уништување на сите хибридни елементи на странска и внатрешна реакција коишто се служеле со најрационални видови на субверзија и терор во послевоена Југославија. Овие помодарски „левичари“ односно либерали, како да заборавија на славната реченица од „Комунистичкиот манифест“ дека историјата на секое досегашно општество е историја на класните борби“, дека „буржоаските историчари одамна … го изложија историскиот развиток на таа борба меѓу класите“. Насилството од доцните 1930-ти години во Советска Русија било мотивирано од страв. Повеќето болшевици, меѓу нив и Сталин, верувале дека револуциите од 1789, 1848 и 1871 не успеале бидејќи нивните водачи не ја предвиделе соодветно свирепоста на контрареволуционерната реакција од стариот режим. Тие биле одлучни да не ја направат истата грешка.

Операциите на ЦИА во нејзините специјални војни го следат истото повторливо сценарио. Прво, американските бизнис интереси во странство се загрозени од популарен или демократски избран лидер. Народот го поддржува својот лидер затоа што тој има намера да спроведе земјишни реформи, да ги зајакне синдикатите, да го прераспредели богатството, да ја национализира индустријата во странска сопственост и да го регулира бизнисот за да ги заштити работниците, потрошувачите и животната средина. Така, во име на американскиот бизнис, а често и со нивна помош, ЦИА ја мобилизира опозицијата. Прво ги идентификува десничарските групи во земјата (обично војската) и им нуди договор: „Ќе ве ставиме на власт ако одржувате поволна бизнис клима за нас“. ЦИА потоа вработува, обучува и работи со нив за соборување на постоечката влада (обично демократија). Го користи секој трик: пропаганда, полнети гласачки кутии, купени избори, изнуда, уцени, сексуални интриги, лажни приказни за противниците во локалните медиуми, инфилтрација и нарушување на спротивставените политички партии, киднапирање, тепање, тортура, заплашување, економски саботажи, одреди на смртта, па дури и атентат. Овие напори кулминираат со воен удар, кој инсталира десничарски диктатор. ЦИА го тренира безбедносниот апарат на диктаторот да ги сузбие традиционалните непријатели на големиот бизнис, користејќи испрашување, тортура и убиства. За жртвите се вели дека се „комунисти“, но речиси секогаш тие се само селани, либерали, умерени, лидери на синдикати, политички противници и застапници на слободата на говорот и демократијата. Потоа, по обичај следат широко распространети прекршувања на човековите права.

Ова сценарио е толку многу повторувано што ЦИА всушност го предава во специјално училиште, озлогласеното „Училиште на Америка“. (Се отвори во Панама, но подоцна се пресели во Форт Бенинг, Џорџија.) Критичарите го нарекоа „Училиште на диктаторите“ и „Училиште на атентаторите“. Овде, ЦИА ги обучува латиноамериканските воени офицери како да спроведуваат пуч, вклучително и употреба на испрашување, тортура и убиства.

Здружението за одговорно несогласување проценува дека до 1987 година, 6 милиони луѓе загинале како резултат на тајните операции на ЦИА²¹. Поранешниот службеник на Стејт департментот Вилијам Блум правилно ја нарече оваа специјална војна „американски холокауст“. ЦИА треба да се укине, нејзиното раководство да биде разрешено и нејзините релевантни членови да се судат за злосторства против човештвото.

Очигледно е дека Ана Анастасовска „контра-спинува“ во корист на Соединетите Американски Држави, неуспешно манипулирајќи дека поради тамошниот навидум (!) висок степен на либерализам и демократија, случаите на дисиденти како Сноуден, Асанж и другите, немаaт никаква врска со официјалната политика на Соединетите Американски Држави и дека истите не се пресудни за опстанокот на САД, на нејзината демократија и либерализмот воопшто. Американскиот устав беше моделиран според олигархијата на римските сопственици на робови. За да се надмине тоа, една нова демократска револуција може да позајми други антички понепосредни демократски модели и да ги примени во новите околности.

Фотографиите се од филмот Manderlay (Lars von Trier, 2005)

________________________

1. https://vistinomer.mk/kontraspin-kako-apasiev-spinuva-za-prasanjeto-na-sovremenite-disidenti/
2. Martin Gilens and Benjamin I Page. Testing theories of American politics: Elites, interest groups, and average citizens. Perspectives on Politics, 12 (03): 564-581, 2014.
3. Paul Cockshott, Is the USA democratic, 2016, целиот текст е достапен на македонски јазик на следниот линк https://okno.mk/node/87636
4. Либерализмот — идеологија, филозофско мислење и политичка традиција заснована на идеи како слободата и еднаквоста пред законот. Либералите поддржуваат најразлични движења и идеи зависно од тоа како ги разбираат главните начела, но во главно ги поддржуваат следниве идеи: слободните пазари, слободната трговија, ограничената власт, граѓанските, политичките и човековите права, капитализмот, демократијата, секуларноста, родовата еднаквост, расната еднаквост, интернационализмот, слободата на говорот, слободата на медиумите и слободата на верата.
5. https://crveni.tripod.com/politika/stat.htm
6. https://www.pewresearch.org/fact-tank/2021/08/16/americas-incarceration-rate-lowest-since-1995/
7. https://www.prisonstudies.org/highest-to-lowest/prison_population_rate?field_region_taxonomy_tid=All
8.https://www.intelligence.senate.gov/sites/default/files/publications/CRPT-113srpt288.pdf
9. https://www.oig.dhs.gov/sites/default/files/assets/2019-07/OIG-19-51-Jul19_.pdf
10. https://www.forbes.com/sites/sethcohen/2020/07/17/us-marshals-accused-of-abuse-of-power-in-portland/#7ae6b56f61eb
11. https://www.theatlantic.com/business/archive/2015/09/prison-labor-in-america/406177/
12. https://bjs.ojp.gov/content/pub/pdf/aicddcrpndi.pdf
13. Peele, Thomas (August 1, 2012). "Death stalks some reporters working their beats in U.S." Plain Dealer.
14. Katel, Peter (July 5, 1993). "A Rash of Media Murders". Newsweek. Retrieved October 21, 2013.
15. Kuruvila, Matthai (January 31, 2008). "Grassroots ethnic reporting a perilous calling". San Francisco Chronicle.
16. Stacy, Stacy Lu (June 1996). "Journalism for the Brave | American Journalism Review". Ajr.org.
17. Carney, Eliza Newlin (November 1993). "The Dangers of Being A Vietnamese Reporter". American Journalism Review.
18. Thompson, A.C. (November 3, 2015). "Terror in Little Saigon". ProPublica & Frontline.
19. Christopher Heredia, Leslie Fulbright and Marisa Lagos (August 2, 2007). "Hit man kills newspaper editor on Oakland street". San Francisco Chronicle.
20. Иван Бабановски, Југославија како објект на специјалната војна, Млад Борец, Скопје, 1982 год.
21. Coleman McCarthy, "The Consequences of Covert Tactics" Washington Post, December 13, 1987.