Путин е Хитлер на 21 век

22.02.2022 11:33
Путин е Хитлер на 21 век

Сличностите меѓу Третиот рајх на Хитлер кон крајот на 1930-ите и Руската Федерација на Путин по 2012 година не само што се воочливи, туку стануваат сè повознемирувачки. Основното прашање е: каде Путин ја води Русија? Знаеме како завршија Хитлер и неговиот илјадагодишен рајх, но како ќе заврши Путиновата Русија? И кога?

Хитлер го доживеа Версајскиот договор во 1919 година како монументална катастрофа. Слично на тоа, Путин го гледа распадот на Советскиот Сојуз во 1991 година како национална катастрофа - и се обидува да го врати по секоја цена. И Хитлер и Путин тргнаа да ја обноват воената и политичката важност, на национално и на меѓународно ниво, водејќи ги своите нации кон вечна слава. Хитлер како германски демонски фирер лесно одговара на Путин како баќушка на сите Руси, буквално „мал татко“. Но, тој се однесува повеќе како мафијашки capo di tutti capi.

Нема сомнеж дека и Хитлер и Путин се харизматични лидери и дека власта ја стекнале легитимно. И обајцата беа поддржани од масивни и постојано растечки авторитарни политички партии. Хитлер ја имаше својата Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, а Путин Единая Россия. И двете беа поддржани од фанатични младински организации - Hitlerjugend и Наши и Молодаја Гвардија - кои се бесрамно провокативни и насилни.

Пред подемот на Хитлер во Германија и Путин во Советскиот Сојуз/Русија, двете земји доживеаја трауматични економски катастрофи. По колапсот на валутата во Германија во раните 1920-ти и политичкиот хаос за време на Вајмарската Република, масовната невработеност ја уништи земјата по крахот на глобалниот пазар во 1929 година. Русија доживеа слични нарушувања на пазарот во 1990-тите за време на Елцин и олигарсите и повторно по глобалната финансиска криза во 2008 година. Ваквите ситуации често доведуваат до бонапартизам, каде што популистички моќен човек добива власт и ја одржува преку примена на полициски и воени мускули.

Со големо инвестирање во безбедноста и нивните воено-индустриски комплекси, и Хитлер и Путин можеа да обезбедат вработување, приход, самодоверба, верба и чувство за посветла иднина кај своите милиони разочарани поданици. Тие профитираа не само од растечкиот извоз на оружје и воена опрема, туку беа поддржани и од иновативни пропагандни апарати. На пример, и двајцата сакаат да организираат импресивни воени паради и Олимписки игри, т.е. како римските автократски императори: panem et circenses за потчинетите маси.


Идеолошки, и Хитлер и Путин ги поврзаа своите нации со митско величење на минатото. Хитлер ги обожавал Ариевците и им се восхитувал на античките Тевтонци и на Кралството Прусија од 18-19 век. Таканаречениот Хитлеров крст (Eisernes Kreuz) е всушност наследство од Наполеоновите војни во Прусија. Додека идејата за Третиот Рајх на Хитлер се потпираше на средновековната и германската империја од 19 век, Путин може да се гледа себеси како наследник на идејата за Москва како Трет Рим, бранител на христијанските идеи против остатокот од светот. Позната е неговата почит кон претходниците како Александар Невски, Иван Грозни и Сталин - сите масовни убијци.

Како и сите диктатори низ историјата, Хитлер се опкружил со телохранители и елитни безбедносни одреди Schutzstaffel под негова директна контрола во Берлин. Во Москва сме соочени со новоформираната „Национална гарда“ под директна команда на Путин, за „контрола на немирите“, т.е. да го уништи она што може да се појави на улиците. Без оглед на потиснувањето, сигурно има маскирани опозициски групи во Русија, како што ги имаше во Германија на Хитлер.

Дури и денес националната химна на Советскиот Сојуз гордо се пее во Русија; комунистичката црвена ѕвезда е прикажана на државните симболи и Русија се брендира со царскиот двоглав орел и крстот Свети Ѓорѓија.


Како и шефот на пропагандата на Хитлер, Јозеф Гебелс, водител на вестите на руската државна телевизија Россия сегодня, Димитри Киселев (слика горе), честопати дава антизападни и ксенофобични говори. Тој еднаш им кажа на руските гледачи дека на геј Русите „треба да им се забрани да даруваат крв, сперма. А нивните срца, во случај на сообраќајна несреќа, треба да бидат закопани во земја или да се изгорат како несоодветни за продолжување на животот“.

Министерот за пропаганда на Третиот рајх, Јозеф Гебелс, ставаше силен акцент на бруталниот антисемитизам и ариевските афирмирани карактеристики во неговата брзорастечка германска филмска индустрија. Тој мораше да се самоубие на крајот на војната. На руска страна, сега гледаме слична, злобна, манипулација со вести и информации преку државните вести на Путин дома, но и насекаде низ светот од страна на конгломератот „Спутник“ и неговите активни, инфилтрирани „тролови“. Досега сите научивме што значи хибридна војна.

Вечерните државни вести на Русија изобилуваат со антизападни и ксенофобични пораки, глорификација на милитантниот патриотизам, воената моќ и апотеоза на скитничката, неофашистичка банда моторџии спонзорирана од самиот Путин, „Ноќните волци“. Нивната агресивна забава придружена со хеви метал по освојувањето на Крим, придружувана од воени бендови и хорови, огромен огномет и читање шовинистичка поезија, беше еднаква на некаква роденденска оргија на прекрасните Орки. Во споредба со модерното мултимедијално поттикнување војна од страна на Путин, озлогласените филмови на германската парада и забава на д-р Гебелс и Фрау Рифенштал од доцните 1930-ти изгледаат како лектири за деца од основно училиште.

И покрај експанзијата на извозот на оружје ширум светот, финансиите на Русија стагнираа и сега се во сериозен пад, бидејќи цените на нафтата продолжуваат да паѓаат, а корупцијата и беззаконието ја осакатуваат економијата. Оваа година инфлацијата официјално е 12,9 отсто, додека рубљата падна на половина од вредноста во однос на доларот. Во меѓувреме, Светска банка наведува дека 20 милиони – секој седми – Руси живеат во (руска!) сиромаштија. Реформски планови не постојат.

За да ги контролираат своите поданици, и нацистичкиот и режимот на Путин ги контролираа своите луѓе со цензура, преку активно кодошење и физичка репресија од страна на тајната полиција, Гестапо и КГБ/СВР. Судот и образовниот систем на Путин се исто толку корумпирани како и оние на Хитлер. Неговиот главен обвинител Рудолф Фрајслер беше обесен во повоениот процес во Нирнберг. Имињата Чодорковски, Магнитски, Пуси Рајот и Павленски, и ако сакатe фатените заложници Кохвер и Савченко раскажуваат приказни за рускиот судски систем. Луѓето биле убивани поради политички причини во Хитлерова Германија, а денес се убиваат во Русија. Во Германија од 1930-тите, ривалот на Хитлер, Ернст Рем и целото негово раководство на Штурмабтајлунг - „Јуришен одред“ беа застрелани за време на „Ноќта на долгите ножеви“. Во Русија, Ана Политковскаја и Борис Немцов беа застрелани, а Александар Литвиненко беше отруен дури и во Лондон, само да споменеме неколку од десетиците жртви. Новиот народен правобранител за човекови права во Русија е стар ветеран на КГБ/ФСБ. Доживотните пријатели од Москва и Петербург на естонските интелектуалци се воздржуваат од контакт.

Другите владини критичари се принудени на неактивност и молчење, или се префрлени во непријатни егзистенции во кампот. За да ја зголемат самодовербата на нивните народи и да ги обединат нациите, и Хитлер и Путин прибегнаа кон агресивна, обединувачка и експанзивна надворешна политика. Притоа, тие во голема мера се потпираа на своите бескрупулозни министри за надворешни работи, фон Рибентроп (обесен во Нирнберг) и мрачниот Сергеј Лавров. Тие помагаат да се обединат нивните поданици против замислените надворешни, демонизирани непријатели. Примарниот фокус на Хитлер бил болшевичкиот Советски Сојуз, со кој на крајот се здружил во 1939 година, а потоа, заедно со Сталин, ја започнале Втората светска војна за да ја разделат Источна Европа. Како што е познато, непријателите на Путин се многу очигледно омразените Соединетите Американски Држави и НАТО.

На домашен фронт, Хитлер озлогласено ги поттикнал своите „ариевски“ маси со испрани мозоци против Евреите. Зомбите на Путин на сличен начин ги напаѓаат хомосексуалците и черномазиите, „црномурестите глави“, односно имигрантите кои бараат работа од Кавказ. Со оглед на тоа што ги чекаше германските Евреи за време на Втората светска војна, и рускиот расизам не навестува добро за ниту едно руско малцинство во идна кризна ситуација…

Во однос на воениот експанзионизам, доволно е да се спомене инвазијата на Хитлер на Сар во 1935 година, неговото „поврзување“ на Бохемија и Австрија во 1938 година и нападот врз Полска во 1939 година. За Путин, сајбер нападот против Естонија и немирите во Талин во 2007 година, нападот против Грузија во 2008 година, Крим во 2014 година и војната во источна Украина, која сега веќе трае трета година, ги докажуваат неговите експанзивни амбиции.

Сегашното руско превооружување во регионот на Балтичкото Море отиде толку далеку што Путин изгради колосална офанзивна сила во Калининград со капацитет целосно да ги затвори влезовите во Балтичкото Море од правците околу Данска. Путин, исто така, спроведува колосални годишни маневри низ неговата западна територија, малтретирајќи странски истражувачки бродови на море и симулирајќи бомбардери против Шведска. Сепак, Шведска, со својата декларирана феминистичка надворешна политика, ќе им дозволи на Русите да изнајмуваат сè повеќе пристаништен простор во Слајт на источниот брег на стратешки клучниот остров Готланд во средината на Балтичкото Море! Руската војска дури се осмели да стиши американски разурнувач во Балтичкото Море во април. Каде ќе заврши сето ова?

Имајќи ги предвид историските паралели помеѓу вооружената до заби сиромашна куќа на Путин со Хитлерова Германија и со болниот Советски Сојуз од 1980-тите, можеме да предвидиме две можни сценарија:

Во првото сценарио, и во споредба со Третиот рајх на Хитлер, се сеќаваме како западните сили, со британскиот премиер Чембрлен во водство, се согласија со сè похрабрите изнудувања на Хитлер. Во 1938 година, насмеаниот Чембрлен ја прифати инвазијата на Хитлер на Бохемија / Чешка, прогласувајќи „мир во наше време“ и „понов, поширок поредок на мир за целата иднина на Европа“. Со други зборови: смирување. За жал, тоа не го спречи Хитлер. Во обид да го маскира падот на германската економија, Хитлер потоа ја нападна Полска. Сите знаеме како заврши тоа.

Во второто сценарио, а земајќи го предвид Советскиот Сојуз во 1980-тите, Соединетите Американски Држави, НАТО и Западот цврсто се спротивставија на секоја советска провокација и ѕвечкање на оружје. Благодарение на економската надмоќ, Западот остана пред Советскиот Сојуз по воена моќ, бидејќи разви ново вооружување и нови ракети далеку посупериорни од најновите советски во употреба во ГДР, како што се Першинг во Западна Германија од 1970-тите. И претседателот Реган и канцеларот Шмит тогаш покажаа решителност против ендемичните воени закани од Варшавскиот пакт и против домашниот притисок за смирување на Советите. Тие не попуштија, како и британскиот наивен Чембрлен. Би било добро да се потсетиме и на изградбата на Блокадата на Берлин од 1948-49 година, на Корејската војна од 1950-тите и на цврстата флексибилност на претседателот Кенеди за време на кризата во Куба во 1962 година. Меѓународната трка во вооружување во Студената војна со нејзината реторика на „Војна на ѕвездите“ во 1980-тите, доведе до стопирање на економијата на Советскиот Сојуз и неговиот конечен колапс веднаш по 1990 година..

Сега: дали опколениот Путин ќе избере војна, како Хитлер? Или ќе дозволи Русија да се распадне, како Советскиот Сојуз на Горбачов? Тоа може во голема мера да зависи од начинот на кој Западот ќе избере да се справи со него. Дали економски супериорниот Запад ќе го смири Путин или ќе заземе силен, принципиелен став против неговите ескалирачки провокации?

Во текот на изминатата година НАТО воспостави присуство во балтичкиот регион со примарна цел да спречи војна. За да се одржи мирот, НАТО мора да продолжи да се спротивставува на насилничката експанзивност на Путин и да продолжи да ги поддржува демократијата и независноста преку политички, сајбер, контранаративни и воени средства во границите на НАТО. Задржувањето е клучно.

Превод: Томислав Захов
Извор:
Upnorth