Руската агресија врз Украина e воено злосторство

21.03.2022 13:00
Руската агресија врз Украина e воено злосторство

На 24.02.2022, по неколкумесечно упорно, огорчено говорење од Владимир Путин дека нема намера да ја нападне Украина, руските сили ја нападнаа Украина преку широк фронт.

Овој чин на Владимир Путин и неговата војска е грозоморен токму на начинот на кој инвазијата на Адолф Хитлер врз Полска во 1939 година беше ѕверска. Всушност, тактиката на Путин е многу слична со тактиката на Хитлер: подметнати тврдења за правата на предците на територијата, лажни тврдења за провокативни напади од страна на Полска (1939) и Украина (2022), дрски истории на светот за правото на Русија над територијата на Украина. Ова е злосторство од фундаментална причина: вклучува напад против нација што не е агресор, тоа е неиспровоцирано, и несомнено ќе доведе до масовно страдање, дислокација и смрт на невини украински државјани. Путин демонстрира дека тој – а сега и земјата за која е диктатор без конкурент – целосно го игнорира меѓународното право, правата и достоинството на цивилите, како и правната и моралната важност на суверенитетот.

Кога нацистичка Германија ја нападна Полска во 1939 година, таа изврши воено злосторство, кодифицирано според стандардите воспоставени во подготовката за Нирнбершките судења во 1945 година. Еве многу корисно резиме на Нирнбершките судења („Влијанието на Нирнбершките судења врз меѓународниот кривичен закон“, уредено од Тоув Розен) во Центарот Роберт Х. Џексон (врска), а еве резиме на Нирнбершките судења дадено од Меморијалниот музеј на холокаустот на САД (врска). Принципите утврдени за Нирнбершките судења служеа како основа за идните гонења за воени злосторства по Втората светска војна, вклучувајќи го и Меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија како одговор на злосторствата против човештвото во Босна и поранешна Југославија, и Меѓународниот кривичен трибунал за Руанда по геноцидот во Руанда.

Клучните обвиненија што требаше да се земат предвид во Нирнбершките судења ги вклучуваа овие:

Принцип VI

Злосторствата наведени подолу се казниви како злосторства според меѓународното право:

1. Злосторства против мирот:

а. Планирање, подготовка, иницирање или водење на војна за агресија или војна со кршење на меѓународните договори, спогодби или гаранции;

2. Воени злосторства:

Прекршување на законите или обичаите на војната кои вклучуваат, но не се ограничени на, убиства, малтретирање или депортирање на принудна работна сила или за која било друга цел на цивилното население на или во окупирана територија, убиства или малтретирање на воени затвореници, на лица на море, убивање заложници, грабеж на јавен или приватен имот, нечовечно уништување на градови, помали градови или села или пустошење што не е оправдано со воена нужност.

3. Злосторства против човештвото:

Убиство, истребување, поробување, депортација и други нечовечки дејствија извршени против кое било цивилно население, или прогони врз политичка, расна или верска основа, кога таквите дела се направени или таквите прогони се спроведуваат во извршување или во врска со какво било злосторство против мирот или секое воено злосторство.

Деца во засолниште. Се криjaт од руските бомби. Киев, 21 век

Првото обвинение е „поведување или водење агресивна војна“. Совршено е јасно дека оваа фраза совршено ја опишува руската неограничена инвазија и напад врз Украина. За военото злосторство бр. 1, планирање и водење агресивна војна, треба веднаш да се гони руската држава, нејзините водачи и нејзините воени команданти, од страна на соодветниот меѓународен трибунал.

Категоријата на недолично однесување наведена во клаузула 2 е посложена. Но, доказите од бројни градови во Украина ја поддржуваат примената на овој член и за военото однесување на Русија. Фактот за „убиство, малтретирање или депортација на принудна работна сила... на цивилното население“ се случува преку употреба на бомби, ракети и артилерија против урбаните центри, насочени кон цивили и очигледно намерно убивање бегалци и новинари од страна на руските војници и авиони (убиени се најмалку 15 илјади цивили). „Нечовечното уништување на градови, помали градови или села или пустошење што не е оправдано со воена нужност“ очигледно се случува исто така (уништени се најмалку 1700 станбени згради и направена е штета на имот од 119 милијарди долари). Моментално достапните видеа од станбени згради кои горат по нападите со ракети, гранати и бомби се чини дека даваат prima facie доказ за „нечовечно уништување на градови“ како што е споменато во член 2. Киднапирањето на градоначалниците на неколку украински градови веројатно спаѓа во овој член како злосторства исто така.

Клаузула 3 вклучува „геноцид“ и масовни злосторства против цивили, кога се засновани на „политички, расни или верски основи“. Фактот дека руските напади врз речиси сите најголеми градови во Украина доведоа до масовни движења на бегалци (во моментов повеќе од четири милиони раселени лица и бегалци) укажува на „етничко чистење“ – обид да се истисне од територијата на Украина делот од населението на Украина што најмногу не сака да ја прифати хегемонијата и доминацијата на Русија.

Два важни принципи беа кодифицирани во 1950 година за да ја одразат правната практика на Нирнбершките судења: принципот на правна одговорност на шефовите на држави и невалидност на одбраната на „следењето наредби“.

Серхи Перебинис ги видел сликите на неговата мртва сопруга и двете тинејџерки на Твитер по рускиот напад врз цивили кои се обидувале да побегнат од Ирпин. Тој сфатил дека е неговото семејство на земја откако ги препознал куферите покрај нивните тела.

Принцип III

Фактот дека лицето кое извршило дело што претставува кривично дело според меѓународното право, дејствувало како шеф на држава или одговорен владин функционер не го ослободува од одговорност според меѓународното право.

Принцип IV

Фактот дека едно лице постапило по наредба на неговата влада или на претпоставен не го ослободува од одговорноста според меѓународното право, под услов да му е всушност овозможен морален избор.

Овие принципи имплицираат дека поединечните водачи на руската агресивна војна против Украина се лично подлежат на обвиненијата за воени злосторства. Принципот III експлицитно декларира дека шефот на државата (Владимир Путин) соодветно подлежи на обвиненија за воени злосторства според меѓународното право. Можеби уште поважно, Принципот IV имплицира дека самите воени команданти се одговорни за обвиненија засновани на кривично дело водење агресивна војна. Ова силно сугерира дека воените команданти треба да ја земат предвид сопствената одговорност за нивните акции во Украина.

Заслужува да се истакне поентата дека – Путин е диктатор, а современа Русија е диктатура. Независните истражувачки новинари се затвораат, прогонуваат и убиваат; политичките организации кои не се согласуваат со владеењето на Путин се потиснати; а обичните граѓани се заплашени. Дури и олигарсите се третираат грубо ако не го поддржуваат режимот на Путин.

Одлуката на Путин е чин на меѓународен злосторник и не може да се прости. Масовните, трајни и казнувачки санкции мора да бидат одговорот на остатокот од светот. И можеби Украинците треба да имаат малку надеж од химната на нивниот сонародник: „злото никогаш нема да победи“.

Во бомбашки напад во Мариупол, Украина, Марина и Федор го загубија синот Кирил. Имаше само 18 месеци. Лекарите работејќи во очајни услови, без струја и парно, се обидоа да го спасат, но немаше што да направат. Значи уште едно семејство уништено, уште едно човечко суштество растргнато од животот.

Не е 1942, туку 2022.

Превод: Томислав Захов
Извор:
Understanding Society

“Understanding Society” е академски блог на Даниел Литл кој истражува низа теми од филозофијата на општествените науки и функционирањето на општествениот свет. Објавуван континуирано од 2007 година, блогот третира широк спектар на теми, од природата на причинските механизми до идејата за појава до политичката динамика на десничарскиот екстремизам до причините за технолошка катастрофа од големи размери. Читателите треба да го сметаат блогот како пример за „филозофија со отворен код“. Тоа е експеримент во размислувањето, една идеја одеднаш.
Даниел Литл е филозоф за општествени науки со силен интерес за Азија. Пишува книги за општественото објаснување, Маркс, доцната империјална Кина, филозофијата на историјата и етиката на економскиот развој. Сите овие теми ги вклучуваат сложеноста на општествениот живот и општествените промени. Како што веруваше Маркс, „луѓето сами ја прават историјата, но не во околности по сопствен избор“.

ОкоБоли главаВицФото