Поддршка за Мирјана Карановиќ

Вчера бев излезена со постара пријателка, Германка од Нирнберг. Нејзината мајка изгубила двајца браќа на источниот фронт - еден од нив имал само 18 години, бил убиен при опсадата на Сталинград. Нејзиниот татко исто така изгубил двајца браќа, не се знае каде. Таткото спасил глава само зашто двајцата постари браќа биле загинати па не го мобилизирале. При таа музејска прошетка, наоѓаме еден стар човек во количка што ја буткаше друг, средовечен маж. Стариот имаше капче со знак дека е ветеран од Втората светска војна. Не ми се веруваше па застанав и го прашав, како е тоа можно? Во 1944 имал 19 години и бил припадник на воздушна десантна единица. Ни се пофали дека учествувал во последните бомбашки напади на Берлин и дека пред само една недела се вратил од Германија каде што бил поради положување на споменик на местото на една од последните битки. Германската пријателка искоментира: значи, овој фрлал бомби НА НАС - СОСЕМА ЗАСЛУЖЕНО. ТАКА НИ ТРЕБАШЕ.

Сè додека на Балканов не сме во состојба да кажеме нешто слично во врска со тоа што сме си го правеле едни на други, нема да биде ништо од нас како луѓе.

П.С. Го пишав ова поттикната од нападите на Мирјана Карановиќ која рекла дека НАТО бомбардирањето на Србија било оправдано, ако не и задоцнето.

Анета Георгиевска Шајн, Фејсбук, 28.03.22.