Лилјаци

Лилјаците се со боја на ноќта;
само движењето ги разликува од неа.
Наопаку го мирисаат светот кога спијат,

а кога полетуваат, божем ноќна вода
да истекува по свој нишан, самата од себе –
и да се разлева со моќен, ноќен жубор.

Цивкаат, чиниш чеканчиња на калајџии
ѕингараат по црната небесна тепсија. Слепи –
со песната сал го гледаат светот кој, ене го,

кружи стежнат од карпести согласки
околу вечниот оган што не ги допира.
Ништо не им го сопира летот под месечината:

првкаат, кршкаат ваму-таму и мислиш чинки се
што лесно се провираат низ ушето од тенка игла
за во ѓердан да ги нанижат часовите на ноќта,
божем црни бисери невидливи за окото на денот.