Промоција на „Џакомо Џојс“ од Џејмс Џојс (двојазично издание)

Во четврток, 2 февруари, со почеток од 19:00 часот во кафе-книжарницата „Буква“ ќе се одржи промоцијата на „Џакомо Џојс / Giacomo Joyce“, кратка проза од Џејмс Џојс во превод на Марија Гиревска. Книгата е прво самостојно двојазично издание на Марија Гиревска (на англиски и на македонски јазик) во лимитиран тираж од 100 примероци, придружено со белешки од еминентниот Џојсовец, Фриц Сен (Директор на Фондацијата Џејмс Џојс од Цирих) и американскиот биограф Ричард Елман. 2 февруари е роденденот на Џојс и на неговиот прочуен роман „Улис“, но и на кафе-книжарницата „Буква“.

Овие фрагментирани белешки или епифании за една миговна љубов главно ја опишуваат вљубеноста на еден ирски учител во својата ученичка од еврејско потекло. Веројатно станува збор за Амалија Попер (Amalia Popper), ќерката на Леополдо Попер од Трст, трговец Евреин. Името на таткото упатува и на еден од изворите за името и ликот на Леополд Блум од „Улис“. Белешките најверојатно биле напишани во летото 1914 година, и дел од нив ќе послужат како проба за она што подоцна Џојс ќе го напише во романот „Улис“. Меѓутоа, никој со сигурност не може да појасни зошто Џојс никогаш не ги објавил овие белешки и ги оставил во Трст, за подоцна брат му Станислав да ги најде и зачува. Испишани се во ракописот на Џојс, без промени, освен насловот „Џакомо Џојс“, кој е испишан во горниот лев агол од нечија друга рака. Џојс немал обичај да ја употребува италијанската форма на своето име. Белешките ги пишувал на осум големи листови, двострано, на цврста хартија каква што би употребиле за цртање скици со молив, и ги оставил меѓу кориците на една сина школска тетратка. Овие листови дури и потсетуваат на оние пергаментни листови на кои во 1909 Џојс ги пишувал песните од „Камерна музика“ за својата сопруга.

„Сама по себе, таа е исто толку сеопфатна колку што е Моли Блум, чие Да ѝ се припишува токму нејзе, а сепак останува недофатлива, и можеби тука лежи една од причините зошто Џакомо Џојс почнува токму со прашањето ,Која?‘“ (Фриц Сен). Овие одломки од оживеано сеќавање за еден неисполнет копнеж за една црноока девојка, како што вели неговиот биограф Ричард Елман, претставуваат „едно мало, кревко, трајно совршенство“.