Лисјето жолтее

Коњите ја влечат колата а патот стои
А патот стои и неговата прашина се подига
Патот колата и коњите и сè друго не број ги
Само окото на минувачот пред патот намига
А патот ниту негде тргнал ниту негде стига
Само живецот мој низ прашината се дига

И бега ’ржењето коњско од уста а устата стои
А устата стои и капе крвава лига
Устата ржењето и бегањето и јазикот не се бројат
Само ушното тапанче отчукало
И разбрануван е празниот мев
И како да тргнал смев
Мртов
Смев

Коњите го влечат патот а колата стои
А колата со голема брзина вместо стои
И сè некако во песнава едвај се разбира
Само е јасно дека едните со другите не се бројат
И дека залудно на сликава паѓа руменина

Нека лисјето жолтее
Нека жолтее

Превод: П. В. 

Благоје Баковиќ (Благоје Баковић, 1957) е српски писател. Преведен е на 28 јазици. Застапен е во повеќе од 50 антологии на српската поезија. Негови песни има и во лектирите и читанките во Србија. Живее во Врбас.