(Секоја вечер го соблекува од себе...)

Секоја вечер го соблекува од себе
своето второ тело
Го одлепува крзното од кожата
го чешла и измазнува долго
додека не стане меко и сјајно
налик на заспан ангел чија миризба ја смирува
Зашилените заби со траги од крв
ги вади спокојно
левиот, па десниот
како кристални обетки по отмена вечера
Потоа си го корне опашот и го сокрива
во мракот на почвата која станува ровко небо
по кое раскопува и рие со острите нокти
А рацете, што е со рацете?
Канџите, ве молам,
замрсени со земја и мртви корења
ги излизгува од дланките лесно
како сатенски ракавици
Соблекува сè што не е нејзино
пред да заспие
освен очите на крволочен, прастар ѕвер
од кои во сонот се цеди прозрачна
невина светлост